Mieszko I (daty panowania ok. 960 – 992), pierwszy historyczny władca Polski, był księciem z rodu Piastów. Ród ten władał plemieniem Polan, zamieszkującym okolice Gniezna i Poznania. W czasie swojego panowania, które rozpoczął w połowie X wieku, Mieszkowi udało się podporządkować ziemie innych plemion – Pomorzan, Wiślan, Ślężan i Opolan. Głównym grodem było Gniezno. W 966 roku, dzięki małżeństwu z księżniczką Dobrawą, za pośrednictwem Czech Mieszko przyjął wraz ze swoim dworem chrzest, a tym samym wprowadził Polskę do kręgu zachodniego chrześcijaństwa. Niestety, nie wiadomo, gdzie odbyła się uroczystość chrztu polskiego władcy. Jednym z prawdopodobnych miejsc jest wyspa Ostrów Lednicki na jeziorze Lednica. Głębocki, Wprowadzenie do Polski wiary chrześcijańskiej, W 968 roku w Poznaniu powstało pierwsze biskupstwo z biskupem Jordanem na czele. Przyjęcie chrześcijaństwa miało wpływ na zatarcie różnic między plemionami, modernizację kraju i rozwój kultury. Tak to wydarzenie opisuje dwunastowieczny kronikarz Wincenty Kadłubek: Pierwszy więc książę polski Mieszko dostąpił łaski chrztu za sprawą wiernej żony; a dla sławy jego i chwały w zupełności wystarczy [jeśli powiemy], że za jego czasów Światłość niebieska nawiedziła królestwo polskie. Decyzja o małżeństwie z księżniczką czeską była ważna także ze względów politycznych, ponieważ gwarantowała sojusz z Czechami. Dąbrówka i Mieszko, Decyzja o małżeństwie z księżniczką czeską była ważna także ze względów politycznych, ponieważ gwarantowała sojusz z Czechami. Mieszko zawarł również układ z cesarzem niemieckim Ottonem I. Polski władca uznał zwierzchność cesarza, zyskując w zamian jego przychylność. Rozwój terytorialny państwa Mieszka zaniepokoił niemieckiego margrabiego Hugona. W 972 roku niemiecka wyprawa zaatakowała polskie ziemie, jednak w bitwie pod Cedynią nad Odrą Niemcy zostali przez wojów Mieszka rozbici. To zwycięstwo pozwoliło utrzymać władzę polskiego księcia nad Pomorzem Zachodnim. Co ciekawe, w czasach Mieszka I pojawiły się pierwsze polskie monety – denary. Usprawniły wymianę handlową, świadczyły także o niezależności polskiego władcy. Historycy uważają Mieszka za sprawnego polityka, dobrego wodza, utalentowanego władcę. Pod koniec panowania jego państwo zajmowało obszar ok. 250 tys. km² i liczyło ok. miliona mieszkańców. Przebieg granic państwa Mieszka wyraźnie określa spisany ok. 990 roku dokument, tzw. Dagome iudex. Książę potwierdza w nim oddanie swych ziem pod opiekę św. Piotra, czyli papieża, który był wówczas równie silny jak cesarz. To posunięcie zwiększało szanse utrzymania niezależności politycznej. Dagome iudex, Biblioteka Watykańska Czy wiesz, że... Według legendy przyszły książę urodził się niewidomy. Wzrok odzyskał dopiero w trakcie uczty wyprawionej z okazji obrzędu postrzyżyn w dzień jego siódmych urodzin. Książę Siemomysł uznał ten cud za znak pomyślnego panowania jego syna. Przez wieki uważano, że odzyskanie wzroku było zapowiedzią przyjęcia przez księcia i cały kraj wiary chrześcijańskiej. W. Boratyński, Postrzyżyny Ziemowita (Mieszka I), Zadanie Ibrahim ibn Jakub – podróżnik z Kordoby – spisał relację na temat państwa Mieszka. Sprawdźcie, co pisze o wojsku księcia. Czy różni się ono od dzisiejszej armii? A co się tyczy kraju Mieszko, to [jest] on najrozleglejszy z ich krajów. Obfituje on w żywność, mięso, miód i rolę orną. Pobierane przez niego podatki [stanowią] odważniki handlowe. [Idą] one [na] żołd jego piechurów. Co [miesiąc] przypada każdemu oznaczona ilość z nich. Ma on trzy tysiące pancernych [podzielonych na] oddziały, a setka znaczy ich tyle, co dziesięć secin innych [wojowników]. Daje on tym mężom odzież, konie, broń i wszystko czego tylko potrzebują. A gdy jednemu z nich urodzi się dziecko, on każe mu wypłacić żołd od chwili urodzenia, czy będzie płci męskiej, czy żeńskiej. A gdy [dziecię] dorośnie, to jeżeli jest mężczyzną, żeni go i wypłaca za niego dar ślubny ojcu dziewczyny, jeżeli zaś jest płci żeńskiej, wydaje ją za mąż i płaci dar ojcu dziewczyny. A dar ślubny [jest] u Słowian znaczy, w czym zwyczaj ich [jest] podobny do zwyczaju Berberów. Jeżeli mężowie urodzą się dwie albo trzy córki, to one [stają się] powodem jego bogactwa, a jeżeli mu się urodzi dwóch chłopów, to [staje] się to powodem jego ubóstwa. Za: Teksty źródłowe do nauki historii w szkole. Słowiańszczyzna pogańska i wczesnofeudalna państwa słowiańskiego, z. 5, oprac. W. Dziurla. Warszawa 1959, str. 31 Ilustracja w tle: Mieszko I, Poczet królów i książąt polskich, Jan Matejko, NiNA