Książek dotyczących ludzi ze spektrum autyzmu – jeśli dobrze poszukać – można trochę znaleźć na rynku. Autorami części z nich są lekarze i terapeuci, części – rodzice dzieci ze spektrum autyzmu a kolejnej – sami autyści. Nie jestem kosmitą. Mam zespół Aspergera to książka należąca do pierwszej i trzeciej z tych grup, jej autorka – Joanna Ławicka, sama żyjąca z zespołem Aspergera (ZA), jako terapeutka pracuje z osobami ze spektrum autyzmu. Nie jestem kosmitą to poradnik adresowany przede wszystkim do ludzi, którzy właśnie dowiedzieli się, że mają zespół Aspergera lub inne zaburzenie ze spektrum autyzmu. Na początku terapeutka wyjaśnia czym taka osoba różni się od reszty ludzi, dlaczego zawsze miała problemy z rówieśnikami i dlaczego tak trudno znaleźć jej kogoś bliskiego. W dalszej części przedstawia terapie, jakim osoba z zespołem Aspergera może się poddać, by móc lepiej funkcjonować w społeczeństwie. Chociaż sugeruje, która terapia jej zdaniem jest najlepsza, wybór której się poddać i czy w ogóle poddawać się terapii, czy też rozwijać się samemu, lub po prostu zdać się na orzeczenie o niepełnosprawności i do końca życia izolować się od ludzi, rezygnując z samodzielności, pozostawia czytelnikowi. Dopiero pod koniec – jako osoba autystyczna, nie jako terapeutka – zwraca się do rodziców, zwracając ich uwagę na cechy, które sami posiadają, a z którymi walczą u swoich autystycznych dzieci. Choć sama książeczka liczy niewiele ponad sto stron, nie jest to pozycja do przeczytania i odłożenia na półkę. Dużo miejsca zajmują tu tabelki do samodzielnego wypełnienia przez osobę z ZA, mające pomóc jej w pracy nad sobą, w podjęciu decyzji o tym, czy chcą poddać się terapii oraz kim chciałyby zostać w życiu dorosłym. Sama autorka, będąc przykładem, że nawet mając zaburzenia rozwoju ze spektrum autyzmu, można zajść wysoko, zwraca uwagę na konieczność podmiotowego traktowania osób zaburzonych. Zauważa, że osoby o lekkim stopniu zaburzenia (ZA to najłagodniejsze z zaburzeń ze spektrum autyzmu) same powinny decydować o tym, czy chcą się poddać terapii i generalnie potrzebują bardziej wsparcia niż podejmowania za nich decyzji – zarówno tych drobniejszych, dotyczących ubioru, fryzury, koloru włosów czy paznokci; jak i tych poważniejszych – chęci skorzystania z terapii i w późniejszym wieku – wyboru ścieżki zawodowej. Trudno mi powiedzieć do osób w jakim wieku adresowana jest ta pozycja. Owszem, już dziecku w wieku wczesnoszkolnym, warto jest wytłumaczyć, że nie jest gorsze od swoich rówieśników, tylko inne i z czego to wynika. Warto też dziecku – bez względu na zaburzenia lub ich brak – pozwolić na decyzje czym się chcą interesować i jak wyglądać. Jednak decyzję o podjęciu terapii zostawiłabym rodzicom wspomaganym przez psychologów czy nauczycieli, ponieważ to rodzice są odpowiedzialni za dziecko. Przynajmniej, dopóki nie skończy ono osiemnastu lat. Sama zresztą autorka obala mit, wedle którego wszystkie dzieci z ZA są wybitnie inteligentne, a to oznacza, że raczej niewiele dzieci/nastolatków będzie w stanie przewidzieć konsekwencje decyzji o niepodjęciu terapii. Joanna Ławicka (tekst), Marta Stachurska (ilustracje) Nie jestem kosmitą. Mam zespół Aspergera Seven Heroes, 2016
Autor Drzazga-Lech Maja (Uniwersytet Śląski), Świątkiewicz-Mośny Maria (Uniwersytet Jagielloński) Tytuł Nowe media jako przestrzeń kreowania wizerunku osób z zespołem Aspergera.Nie jestem kosmitą to jedna z niewielu książek, które przedstawiają zespół Aspergera jako odmienność, a nie chorobę i cierpienie. Z publikacji tej młody człowiek dowie się, że nie jest zły ani uszkodzony – jest po prostu inny. Dowie się także, że zasługuje na szacunek ze strony innych ludzi, wliczając w to także terapeutów. Traktowanie dorastających i dorosłych ludzi ze spektrum jak małych, nic nie rozumiejących dzieci jest nagminne. Cieszę się, że ktoś o tym napisał. Jeszcze bardziej się ucieszę, kiedy któreś z „wiecznych dzieci” w końcu przeciwko temu zaprotestuje. Książkę można wykorzystać też jako zeszyt ćwiczeń służących do lepszego poznania samego siebie. Wiele osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu unika autorefleksji, gdyż woli się zajmować swoim hobby. Tymczasem do sprawnego funkcjonowania w społeczeństwie kluczowe jest poznanie własnego ja. Jaki jestem? Jak odbieram rzeczywistość? Jakie są moje relacje z ludźmi? Co jest dla mnie ważne? Jakie mam cele w życiu? Na te wszystkie pytania można odpowiedzieć sobie, korzystając z tabel umieszczonych w poszczególnych rozdziałach. Jako osoba z zespołem Aspergera bardzo lubię tabele i konkretne pytania. Są one dużo lepsze od skumulowanego tekstu, z którego trzeba samemu wywnioskować… no właśnie, co? Joanna Ławicka – doktor nauk społecznych, pedagog specjalny, współtwórca Fundacji Prodeste z Opola, od trzech lat prezes zarządu. Autorka licznych publikacji naukowych i popularyzatorskich oraz komputerowych gier edukacyjnych we współpracy z PWN. Prywatnie – człowiek z pasją, działa na rzecz rozwoju turystyki i kultury, wychowuje trzy córki. Diagnozę zespołu Aspergera otrzymała w wieku 28 lat. “Wszystkie koty mają Zespół Aspergera” K. Hoopmann “Nie jestem kosmitą, mam Zespół Aspergera” J. Ławicka, M. Stachurska “Świry, dziwadła i Zespół Aspergera” J. Luke - napisane przez chłopca z ZA komiks: Mam zespół Aspergera. Podręcznik dla uczniów i nauczycieli Bill Gates, Albert Einstein i Mozart - wybitni? Z pewnością. Ale czy byliby dobrymi kandydatami na męża? Z dużym prawdopodobieństwem nie. Łączy ich zespół Aspergera. Coraz częściej diagnozowany u dzieci i bagatelizowany u dorosłych. A jak na prawdę wygląda życie u boku człowieka, który zna teksty wszystkich filmów, które widział, a nie pamięta dat urodzin własnych dzieci? 1. Samotność w związku Raczej nie będzie romantycznych spacerów za rękę, miłosnych wyznań czy publicznego okazywania czułości. Powiedzieć, że osoby ze spektrum są oszczędne w uczuciach, to jak nie powiedzieć nic. - Nauczyłam się szukać dowodów miłości w zwykłych gestach. Kiedy zajmie się dzieckiem i pozwoli mi się wyspać, kiedy nieproszony pozmywa naczynia. To jego sposób na mówienie "kocham". Przestałam też pytać. Wiem, że odpowiedź może nie być dla mnie miła. Mój mąż odbiera uczucia zero-jedynkowo: może w danej chwili nie czuć miłości i nic nie stoi na przeszkodzie, by mi to powiedział – mówi Ania. To nie znaczy, że Aspi (potocznie osoba z zespołem Aspergera) przestaje kochać. Błędnym jest pogląd, że osoby z ZA (zespół Aspergera) nie odczuwają emocji. One istnieją w ich życiu, jednak osoba z zaburzeniami ze spektrum autyzmu będzie miała spory problem z ich rozpoznaniem i uzewnętrznieniem. Może to robić też zupełnie na opak. Zobacz film: "Kiedy należy zgłosić się do psychiatry?" - Jego mina, gęsty i postawa wydają się mówić, że jest na mnie zły. Wygląda, że zanosi się na kłótnię, ale nie. Według niego wszystko jest w porządku. Potrzeba dużo dobrej woli, by uwierzyć w słowa, a nie wszystko to, co dzieje się dookoła - kontynuuje Ania i dodaje, że trudno też przywyknąć do braku towarzystwa. - Na spotkania z przyjaciółmi chodzę sama, nie wyciągnę go na tańce ani na zakupy. Często zamyka się w swoim świecie i tkwi w nim godzinami, a ja czuję jakbym była tylko ze sobą - dodaje Justyna, która również żyje z Aspim. 2. Wieczny kompromis Życie z osobą z ZA polega na wielu kompromisach. Jest ich znacznie więcej niż w związku ludzi neurotypowych. Aspi w wielu sytuacjach nie będzie umiał lub chciał zmienić swoich przyzwyczajeń. Może to dotyczyć tego, co je na śniadanie, gdzie wyjeżdża na wakacje i jak wychowuje dzieci. Aspi nie lubi zmian. - Stworzyliśmy wspólnie "Plan Wychowawczy”. Wyznaczyliśmy moje i jego dni opieki nad dziećmi. Pracę zmieniłam na taką, dzięki której mogłam wcześniej odbierać dzieci. Twierdził, że to zaburzyło jego schemat i komfort. Wolał, żeby dzieci zostały dłużej w placówce, niż spotkały się z mamą, za którą bardzo tęsknią. Muszę walczyć o każdą minutę z nimi – opowiada Magda, która rozstaje się właśnie z Aspim po ośmiu latach małżeństwa. Zespół Aspergera mocno odcisnął się na ich związku. Magda wspomina też sytuację, kiedy w 7. miesiącu ciąży dostała silnych skurczy. Jej mąż mimo wszystko poszedł na zaplanowany wcześniej trening, bo zmiana jego planów nie była możliwa. Dziecko z zespołem Aspergera (123RF) 3. Życie na opak - Nigdy nie usłyszałam, że ładnie wyglądam. Kiedy zależy mi na jego opinii, odpowiedź dostaję w formie oceny. Skala od 1 do 10. Raz już dostałam 8! – wspomina ze śmiechem Ania, ale przyznaje, że są sytuacje, w którym jest naprawdę ciężko. - Kiedy po trudnym porodzie stwierdził, że właściwie nie wie, czy byłam dzielna, bo nie ma porównania, to miałam ochotę go udusić - wyznaje. Jest kilka cech ludzi z zespołem Aspergera, które można uznać za pożądane w związku. Aspi z pewnością będzie szczery – czasem zbyt. Z tego też powodu może nie być najbardziej lubianą osobą w towarzystwie. O wielu rzeczach trzeba też pamiętać za nich. Choć pamięć mają wyśmienitą i na temat swojej pasji gromadzą wiedzę bez końca, to czasem zapominają na czym polega codzienność. 4. Dzieci a zespół Aspergera Zakładanie rodziny z Aspim to nie lada wyzwanie. Rodzicielstwo to jeden z najbardziej nieprzewidywalnych okresów w życiu, a dla mężczyzny z zespołem Aspergera to może być nie do przeskoczenia. - Wychowywanie dzieci nie jest zdefiniowane, ciągle pojawiają się zmiany, do których trzeba się dostosować. Nie da się WSZYSTKIEGO ustalić z góry, a mąż ciągle do tego dąży – opowiada Magda. Matkom dochodzi jeszcze przeogromny strach, że dzieci "w spadku” otrzymają zaburzenia ze spektrum autyzmu. Magda postanowiła walczyć o wczesną diagnozę, mimo sprzeciwu reszty rodziny. Dzięki temu już wiadomo, że jej syn również ma ZA i rozpoczął terapię. Jak mówi: - Walczę o to, bo widzę, jak ciężko żyje się z człowiekiem, który nigdy w terapii nie był i tak naprawdę nigdy nie został zdiagnozowany. Zespół Aspergera często nazywany jest łagodną formą autyzmu. Największymi problemami osób z ZA są trudności w kontaktach, niezrozumienie, brak komunikacji pozawerbalnej, a często zbyt dosłowne rozumienie żartu czy ironii. Zespół Aspergera cechuje też ogromne przywiązanie do schematów i rutyny. Dla wielu ZA to też swoisty dar, który pozwala im cieszyć się wyjątkowo dobrą pamięcią, dokładnością czy ogromną pasją. Aktualne dane mówią, że jedno na 68 dzieci będzie miało zespół Aspergera, czterokrotnie częściej jest on diagnozowany u chłopców, jednak dane na temat dorosłych nie są dokładne (Center of Disease Control and Prevention, USA). Wielu żyje bez oficjalnej diagnozy, która nie należy do tanich – jej koszt to ponad 1000 zł. Wielu też zupełnie nie wie, o swoich zaburzeniach. Na szczęście wielu udaje się - mimo przeszkód - tworzyć szczęśliwe związki. Życie z kosmitą. Mój mąż ma zespół Aspergera (123RF) 5. Uff, on mnie kocha Jak mówi dla WP Zdrowie psychoterapeutka psychoanalityczna Barbara Suchańska, informacja, że partner cierpi na ZA może przynieść ogromną ulgę – odtąd niezrozumiałe, trudne, bolesne zachowania mają nazwę i można zacząć rozwiązywać problemy, jeden po drugim. - Bywa też jednak tak, że diagnoza utrudnia całościowe zobaczenie i zrozumienie konkretnej osoby, tego, co się dzieje w jej wewnętrznym świecie, dlaczego reaguje w taki, a nie inny sposób, jakie jej wcześniejsze doświadczenia na to wpłynęły - mówi. Można też, przyglądając się partnerowi, który ma problem, stracić z pola widzenia to, że relację w parze współtworzą zawsze dwie osoby. - Powody, dla których się ze sobą związały są zarówno świadome, jak i niewidoczne na pierwszy rzut oka. Przyjmując taką perspektywę można zastanawiać się, jaką funkcję pełni bycie w parze z mężczyzną z zespołem Aspergera dla jego partnerki, co daje lub przed czym pozwala się chronić. Mamy więc i tu różne obszary, z których każdy może się stać przedmiotem badania i refleksji – albo samodzielnej, albo przy pomocy terapeuty w terapii indywidualnej lub terapii pary - podsumowuje. 6. Szkoła uczuć W szkole uczymy się tabliczki mnożenia, ortografii i procesu fotosyntezy. Tymczasem osoby zespołem Aspergera muszą nauczyć się - oprócz tych wszystkich rzeczy - także emocji. Przez to trudniej im utrzymać trwałe i bliskie relacje. Przez wielu postrzegani są jako dziwacy, ekscentrycy czy nawet szaleńcy. Jednak gdy pytam swoje rozmówczynie o to, czy wiedząc wcześniej o ZA partnera, ponownie zdecydowałby się na związek, są wyjątkowo zgodne: - Gdybym miała wiedzę, taką jak dziś, na pewno bym spróbowała, bo mimo wszystko wcale nie żałuję swojej decyzji - mówi Ania, dla której diagnoza męża była ulgą. - Mężczyzna, którego kocham, nie jest kosmitą i dziwadłem, jak zwykli traktować go inni. Ma problem. Możemy się z tym zmierzyć. Dzień, w którym dowiedziałam się, że ma zespół Aspergera był dniem, w którym uwierzyłam, że jest dla nas nadzieja, że nie muszę od niego odchodzić. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Połowa tego forum ma Zespół Aspergera. 21.01.2022 04:07. 2-2. ze mam łagodne spektrum a nie po prostu jestem dziwny bo tak gdy przez diagnostykę przeszły młodsze ode mnie osoby w „Książka Nie jestem kosmitą to lektura obowiązkowa dla wszystkich osób ze zdiagnozowanym zespołem Aspergera, w szczególności tych, które dopiero wkraczają w dorosłe życie. Kiedyś chciałam być osobą neurotypową. Po wielu latach zrozumiałam, że tak naprawdę kryła się za tym jedynie chęć bycia akceptowaną. Teraz wiem, że jesteśmy całkowicie w porządku – i ja, i mój autystyczny mózg. Ludzie z zaburzeniami ze spektrum autyzmu powinni być uczeni takiego nastawienia do siebie od wczesnego dzieciństwa. Ta książka nie próbuje nikogo zmieniać w człowieka, którego rozwój przebiegł w typowy sposób. Nie ma w niej też ciągłego wpędzania w poczucie winy z powodu odmienności oraz powtarzania: MUSISZ SIĘ ZMIENIĆ. Ludzie i tak zmieniają się z upływem czasu. Jest to zupełnie naturalne i dotyczy także osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Nienaturalna jest za to konieczność ciągłego odgrywania „normalnego” wbrew sobie, wyłącznie w celu usatysfakcjonowania innych. Muszą się z tym pogodzić zarówno osoby ze spektrum, jak i ich otoczenie . Nie ma sensu marnować życia na ciągłą walkę. Nie jestem kosmitą to jedna z niewielu książek, które przedstawiają zespół Aspergera jako odmienność, a nie chorobę i cierpienie. Z publikacji tej młody człowiek dowie się, że nie jest zły ani uszkodzony – jest po prostu inny. Dowie się także, że zasługuje na szacunek ze strony innych ludzi, wliczając w to także terapeutów. Traktowanie dorastających i dorosłych ludzi ze spektrum jak małych, nic nie rozumiejących dzieci jest nagminne. Cieszę się, że ktoś o tym napisał. Jeszcze bardziej się ucieszę, kiedy któreś z „wiecznych dzieci” w końcu przeciwko temu zaprotestuje. Książkę można wykorzystać też jako zeszyt ćwiczeń służących do lepszego poznania samego siebie. Wiele osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu unika autorefleksji, gdyż woli się zajmować swoim hobby. Tymczasem do sprawnego funkcjonowania w społeczeństwie kluczowe jest poznanie własnego ja. Jaki jestem? Jak odbieram rzeczywistość? Jakie są moje relacje z ludźmi? Co jest dla mnie ważne? Jakie mam cele w życiu? Na te wszystkie pytania można odpowiedzieć sobie, korzystając z tabel umieszczonych w poszczególnych rozdziałach. Jako osoba z zespołem Aspergera bardzo lubię tabele i konkretne pytania. Są one dużo lepsze od skumulowanego tekstu, z którego trzeba samemu wywnioskować… no właśnie, co? Wadą wielu poradników psychologicznych jest to, że są pełne treści, które nic nie wnoszą. Po ich przeczytaniu nadal nic nie wiemy. Tutaj treści są konkretne i zmuszają do myślenia. Wyjaśniają też wiele ludzkich zachowań. A przede wszystkim zachęcają do akceptacji samego siebie. Tego właśnie nam brakuje w „autystycznym środowisku”. Ważne jest, żeby o tym głośno mówić. Ważne jest również, żeby o tym mówili sami zainteresowani. Dlatego mam nadzieję, że Nie jestem kosmitą to dopiero początek polskiej serii książek pisanych przez osoby, u których zdiagnozowano zaburzenia ze spektrum autyzmu”. Katja Schrödinger – informatyczka, autorka bloga koci świat asd o życiu osoby z zespołem Aspergera. Autorka projektu gry komputerowej AUSI (Autism Simulator). Zaburzenia ze spektrum autyzmu zdiagnozowano u niej w wieku 4 lat. Z zawodu jestem lekarzem, choć uważam siebie za osobę bardzo kompetentną, to niestety wielu pacjentom nie podoba się to, w jaki sposób z nimi rozmawiam, i to, że zawsze w moim gabinecie pewne przedmioty muszą być ułożone w określony sposób (tak, aby mnie nie rozpraszały). Obecnie mam wielu znajomych, ale nie utrzymuję z nimi Tytuł: Nie jestem kosmitą. mam zespół Aspergera Autor: Joanna Ławicka Rok: 2016 dodruk 2018 Stron: 136 ISBN: 9788363692117 Nie jestem kosmitą to jedna z niewielu książek, które przedstawiają zespół Aspergera jako odmienność, a nie chorobę i cierpienie. Z publikacji tej młody człowiek dowie się, że nie jest zły ani uszkodzony – jest po prostu inny. Dowie się także, że zasługuje na szacunek ze strony innych ludzi, wliczając w to także terapeutów. Traktowanie dorastających i dorosłych ludzi ze spektrum jak małych, nic nie rozumiejących dzieci jest nagminne. Cieszę się, że ktoś o tym napisał. Jeszcze bardziej się ucieszę, kiedy któreś z „wiecznych dzieci” w końcu przeciwko temu można wykorzystać też jako zeszyt ćwiczeń służących do lepszego poznania samego siebie. Wiele osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu unika autorefleksji,gdyż woli się zajmować swoim hobby. Tymczasem do sprawnego funkcjonowania w społeczeństwie kluczowe jest poznanie własnego ja. Jaki jestem? Jak odbieramrzeczywistość? Jakie są moje relacje z ludźmi? Co jest dla mnie ważne? Jakie mam cele w życiu? Na te wszystkie pytania można odpowiedzieć sobie, korzystając z tabel umieszczonych w poszczególnych rozdziałach. Jako osoba z zespołem Aspergera bardzo lubię tabele i konkretne pytania. Są one dużo lepsze od skumulowanego tekstu, z którego trzeba samemu wywnioskować… no właśnie, co? Joanna Ławicka – doktor nauk społecznych, pedagog specjalny, współtwórca Fundacji Prodeste z Opola, od trzech lat prezes zarządu. Autorka licznych publikacji naukowych i popularyzatorskich oraz komputerowych gier edukacyjnych we współpracy z PWN. Prywatnie – człowiek z pasją, działa na rzecz rozwoju turystyki i kultury, wychowuje trzy córki. Diagnozę zespołu Aspergera otrzymała w wieku 28 też: Człowiek w spektrum autyzmu tej samej autorki. Polecamy produkty
Na kanwie rozważań o szkolnictwie wyższym i zespole Aspergera, Autorce przyszła do głowy taka refleksja… Niepowodzenia edukacyjne, wynikające z niedoskonałości społecznej i komunikacyjnej,
KSIĄŻKA JEST SKIEROWANA DO LUDZI POSIADAJĄCYCH ZESPÓŁ ASPERGERA ORAZ OSÓB Z ICH OTOCZENIA: RODZINY, NAUCZYCIELI, TERAPEUTÓW… Kim jestem?”, „Co sprawia, że tak ciężko odnaleźć mi się w świecie?”, „Dlaczego nie jestem rozumiany i akceptowany przez innych?” – czy zadawałeś sobie kiedykolwiek takie pytania? Spróbujmy wspólnie poszukać na nie odpowiedzi. One są tylko w tobie, nikt inny ich nie zna i nikt nie może rozwiązać twoich problemów, bo tak naprawdę nic o tobie nie wie. Nikt nie ma prawa robić nic za ciebie. Twoja przeszłość i przyszłość należą tylko do ciebie. Napisałam tę książkę, bo mam podobne doświadczenia do twoich i mogę ci pomóc. Doskonale wiem, jak ważne dla ludzi z zespołem Aspergera jest to, by wiedzieli, jak unikać sytuacji wywołujących cierpienie. Być może właśnie tobie uda się osiągnąć szczęście i sukces bez bólu, który był i jest udziałem wielu dorosłych osób z zaburzeniami rozwojowymi. Chcę podzielić się z tobą moją wiedzą i przemyśleniami, abyś mógł lepiej zrozumieć przede wszystkim sam siebie, ale też tych, którzy cię otaczają i ich reakcje na to, co mówisz, co robisz, jaki jesteś. Mam nadzieję, że moje wskazówki okażą się przydatne i dzięki nim będzie ci się żyło łatwiej. Joanna Ławicka – doktor nauk społecznych, pedagog specjalny, współtwórca Fundacji Prodeste z Opola, od 2012 roku prezes zarządu. Autorka licznych publikacji naukowych i popularyzatorskich oraz komputerowych gier edukacyjnych we współpracy z PWN. Prywatnie – człowiek z pasją, działa na rzecz rozwoju turystyki i kultury, wychowuje trzy córki. Diagnozę zespołu Aspergera otrzymała w wieku 28 lat. CO DLA SIEBIE ZNAJDZIESZ? Poszukaj odpowiedzi na pytania, które warto poznać, niezależnie od tego, kim i jakim się jest… Jakie są rozwojowe źródła różnorodności wśród ludzi Jak zrozumieć świat społeczny Czym jest odmienność sensoryczna, jak sobie z nią radzić i jak ją wykorzystać do swoich celów Dlaczego ludzie są interesującym zjawiskiem i co z tego wynika dla Człowieka Jak angażować specjalistów do pomagania sobie lub… im odmawiać W jaki sposób rozwijać swoje myślenie społeczne Jak wpływać pozytywnie na swoją przyszłość
A jego konsekwencje mogą być poważne, o czym mówi Joanna Ławicka – pedagog specjalny, doktor nauk społecznych w zakresie pedagogiki, prezes zarządu Fundacji Prodeste, autorka książki "Nie jestem kosmitą. Mam zespół Aspergera":
Jeżeli nie widzisz powyżej porównywarki cenowej, oznacza to, że nie posiadamy informacji gdzie można zakupić Nie jestem kosmitą. Mam zespół Aspergera. Znalazłeś błąd w serwisie? Skontaktuj się z nami i przekaż swoje uwagi (zakładka kontakt). Data wydania 2016-06-22 Autor Joanna Ławicka Liczba stron 136 stron Czas czytania 2 godziny i 16 minut Język polski Wydawca Seven Heroes ISBN 9788363692117 Ocena Kategoria Nauki Społeczne (psychologia, Socjologia, Itd.) Zarys książki pt. "Nie jestem kosmitą. Mam zespół Aspergera" autorstwa Joanna Ławicka Książka "Nie jestem kosmitą" nie wskazuje dróg, lecz uświadamia ich istnienie. Dla mnie jest czymś w rodzaju przewodnika, mapy, atlasu, kluczem do umysłu. Podróż, jaką niewątpliwie jest życie, dzięki pozycjom takim jak ta nie stanie się łatwiejsza, ale nabierze głębszego sensu. […] Żałuję, że nie było mi dane dużo wcześniej poznać takiej książki. Ominęłoby mnie sporo bólu i zacząłbym działać szybciej, podczas gdy przez wiele lat stałem w miejscu lub szedłem tam, dokąd mnie pchnięto. Ominęło mnie sporo pięknych widoków, ale nie jestem przecież kosmitą i nigdzie nie odlatuję, więc mam jeszcze sporo czasu, by nadrobić stracone lata i cieszyć się światem, którego z pewnością jestem częścią”. Krystian Głuszko Czy książka "Nie jestem kosmitą. Mam zespół Aspergera" jest dostępna na chomikuj? To pytanie jest zadawane przez setki ludzi każdego wieczora. Nie warto tracić czas na poszukiwanie pirackich źródeł, krzywdząc przy tym prawo autorskie, które jest bardzo istotne dla każdego pisarza. Wspieraj legalną kulturę, korzystając z serwisów tj. Amazon, Empik oraz Gandalf. Księżkę Nie jestem kosmitą. Mam zespół Aspergera prawdopodobnie można tam kupić lub przeczytać bez limitów i wielkich opłat. Została wydana w roku 2016. Natomiast dokładną premierę miała w 2016-06-22 Co więcej, książka Nie jestem kosmitą. Mam zespół Aspergera wpisuje się w gatunek Nauki Społeczne (psychologia, Socjologia, Itd.). Książka liczy dokładnie 136 stron, co przekłada się średnio na 2 godziny i 16 minut czytania, zakładając, że przeczytanie jednej strony zajmie Ci minutę. Książka ukazał się dzięki wydawnictwu Seven Heroes. Zgłoś naruszenie praw autorskich Dysleksja u osób dorosłych Książka Marty Łockiewicz i Katarzyny Bogdanowicz "Dysleksja u osób dorosłych" to pierwsza w Polsce publikacja całościowo przedstawiająca problem specyficznych trudności w uczeniu się u osób wciąż rosnącego zainteresowania tematyką dysleksji rozwojowej, problem funkcjonowania dorosłych... Przejdź do książki Agresywni przestępcy W ostatnich latach obserwujemy olbrzymi wzrost zainteresowania agresją. Terminem tym psychologia obejmuje zachowania, których charakterystyczną cechą jest sprawianie bólu, wyrządzenie krzywdy drugiemu osobnikowi... Przejdź do książki Labirynt Putina Jeśli celem LeVine’a było zmrozić nam krew w żyłach obrazem fascynującej i groźnej współczesnej postkomunistycznej Rosji, to mu się udało. Labirynt Putina, to „książka o śmierci w Rosji” – eliminacji jednostek uznanych za wrogów państwa.... Przejdź do książki Vademecum dokumentacji kadrowej część II II część bestselleru dla kadr! VADEMECUM DOKUMENTACJI KADROWEJUrlopy, czas pracy, wynagrodzenia Czytelnik dowie się -Jaki dokument pomoże pracodawcy uniknąć zamieszania i nieporozumień, które mogą się pojawić się przy składaniu wniosków urlopowych przez wielu pracowników w tym... Przejdź do książki
Kompletny przewodnik - Tony Attwood ebook. Lektura dla wszystkich prywatnie i zawodowo zainteresowanych zespołem Aspergera (ZA), rzetelne źródło wiedzy, a przy tym wciągająca, znakomicie napisana książka. Tony Attwood, wybitny specjalista tematu zaburzeń ze spektrum autyzmu, opisuje specyfikę funkcjonowania osób z ZA i tłumaczySerdecznie zapraszamy do Samorządowego Ośrodka Kultury na spotkanie z dr Joanną Ławicką, autorką książki „Nie jestem kosmitą. Mam zespół Aspergera”. W trakcie spotkania będzie możliwość kupienia książki i zdobycia dedykacji. Spotkanie odbędzie się 9 listopada o godz. 17:00. Książka jest skierowana do ludzi posiadających zespół Aspergera oraz osób z ich otoczenia: rodziny, nauczycieli, terapeutów… „Kim jestem?”, „Co sprawia, że tak ciężko odnaleźć mi się w świecie?”, „Dlaczego nie jestem rozumiany i akceptowany przez innych?” Na te i inne pytania poszukać wspólnie odpowiedzi. „Napisałam tę książkę, bo mam podobne doświadczenia do twoich i mogę ci pomóc. Doskonale wiem, jak ważne dla ludzi z zespołem Aspergera jest to, by wiedzieli, jak unikać sytuacji wywołujących cierpienie. Być może właśnie tobie uda się osiągnąć szczęście i sukces bez bólu, który był i jest udziałem wielu dorosłych osób z zaburzeniami rozwojowymi. Chcę podzielić się z tobą moją wiedzą i przemyśleniami, abyś mógł lepiej zrozumieć przede wszystkim sam siebie, ale też tych, którzy cię otaczają i ich reakcje na to, co mówisz, co robisz, jaki jesteś. Mam nadzieję, że moje wskazówki okażą się przydatne i dzięki nim będzie ci się żyło łatwiej.” Joanna Ławicka – doktor nauk społecznych, pedagog specjalny, współtwórca Fundacji Prodeste z Opola, od 2012 roku prezes zarządu. Autorka licznych publikacji naukowych i popularyzatorskich oraz komputerowych gier edukacyjnych we współpracy z PWN. Prywatnie – człowiek z pasją, działa na rzecz rozwoju turystyki i kultury, wychowuje trzy córki. Diagnozę zespołu Aspergera otrzymała w wieku 28 lat
Katarzyna Grzęda-Łozicka. 02.09.2019 18:51. Greta Thunberg zdobyła popularność podczas protestu w obronie klimatu przed szwedzkim parlamentem. (Instagram) "Bycie innym daje supermoc”. Greta Thunberg – szwedzka aktywistka klimatyczna mówi otwarcie o zespole Aspergera. Dziewczynka wierzy, że swoim wyznaniem pomoże innym dzieciom
Książka "Nie jestem kosmitą" nie wskazuje dróg, lecz uświadamia ich istnienie. Dla mnie jest czymś w rodzaju przewodnika, mapy, atlasu, kluczem do umysłu. Podróż, jaką niewątpliwie jest życie, dzięki pozycjom takim jak ta nie stanie się łatwiejsza, ale nabierze głębszego sensu. […] Żałuję, że nie było mi dane dużo wcześniej poznać takiej książki. Ominęłoby mnie sporo bólu i zacząłbym działać szybciej, podczas gdy przez wiele lat stałem w miejscu lub szedłem tam, dokąd mnie pchnięto. Ominęło mnie sporo pięknych widoków, ale nie jestem przecież kosmitą i nigdzie nie odlatuję, więc mam jeszcze sporo czasu, by nadrobić stracone lata i cieszyć się światem, którego z pewnością jestem częścią”. data wydania22 czerwca 2016 ISBN9788363692117 liczba stron136 słowa kluczoweAsperger, inność, akceptacja, autyzm językpolski Aby uzyskać dostęp do całego serwisu zarejestruj się! Rejestracja jest darmowa i bardzo szybka! Kliknij tutaj aby założyć konto. Trwa to tylko 15 sekund!.
.
