musialmi Użytkownik Posty: 3466 Rejestracja: 3 sty 2014, o 13:03 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: PWr ocław Podziękował: 382 razy Pomógł: 434 razy Ciągła funkcja Nauczyciel na wykładzie zaprezentował funkcję, która dla liczb wymiernych przyjmuje 0, a dla niewymiernych 1 i powiedział, że ta funkcja jest ciągła. Jest to dla mnie niezrozumiałe, bo funkcja ciągła, dla której dziedziną są liczby rzeczywiste, kojarzy mi się tak, że jej wykres jest nieprzerwaną prostą, łamaną, krzywą, łukiem, czymkolwiek, jednak nieprzerwanym. A wykres tej funkcji to niepołączone ze sobą punkty. Czy fakt, że przeciwdziedzina to tylko 0 i 1, ma coś tu do rzeczy? Czy ta funkcja ma jakąś nazwę? Napiszcie mi coś ciekawego o niej Dilectus Użytkownik Posty: 2649 Rejestracja: 1 gru 2012, o 00:07 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Warszawa Pomógł: 368 razy Ciągła funkcja Post autor: Dilectus » 26 lut 2014, o 09:30 Jest to funkcja Dirichleta. Poczytaj o niej np. tu: . Cytuję z tego źródła: Funkcja ta ma szczególne własności: • jest wszędzie nieciągła (tzn. nie jest ciągła w żadnym punkcie swojej dziedziny), w szczególności, nie jest różniczkowalna, • jest okresowa, przy czym ma ona nieskończenie wiele okresów (każda liczba wymierna jest jej okresem) i nie ma okresu podstawowego, • zbiór jej ekstremów jest mocy continuum, • nie jest całkowalna w sensie Riemanna – w zależności od doboru podziału przedziału całkowania, aproksymacja prostokątami może dać dowolną sumę od zera do długości przedziału, zatem granica definiująca całkę Riemanna nie istnieje, • jest całkowalna w sensie Lebesgue'a, przy czym jej całka Lebesgue'a na dowolnym przedziale jest równa zeru, ponieważ zbiór liczb wymiernych jest miary Lebesgue'a zero. a4karo Użytkownik Posty: 20382 Rejestracja: 15 maja 2011, o 20:55 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Bydgoszcz Podziękował: 27 razy Pomógł: 3452 razy Ciągła funkcja Post autor: a4karo » 26 lut 2014, o 09:46 Ale jak już dotarłeś do takich dziwnych funkcji, to popatrz na takie coś: \(\displaystyle{ f(x)=\begin{cases}0 & x\not\in \QQ\\ \frac{1}{m} & x=\frac{k}{m}, NWD(k,m)=1\end{cases}.}\) ta funkcja jest ciągła w każdym punkcie niewymiernym. musialmi Użytkownik Posty: 3466 Rejestracja: 3 sty 2014, o 13:03 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: PWr ocław Podziękował: 382 razy Pomógł: 434 razy Ciągła funkcja Post autor: musialmi » 26 lut 2014, o 11:26 Dilectus pisze: • jest wszędzie nieciągła (tzn. nie jest ciągła w żadnym punkcie swojej dziedziny), w szczególności, nie jest różniczkowalna, Musiałem coś porąbać, tzn. źle zapamiętać. Ale teraz rodzi się nowe pytanie! Jak funkcja może być okresowa, nie mając okresu podstawowego i mając nieskończenie wiele okresów? Zresztą chyba nie znam żadnej funkcji, która ma więcej niż jeden okres i niezbyt rozumiem o co w tym chodzi, jak by to miało na wykresie wyglądać. A poczytam o niej później i jeszcze napiszę jakieś pytania, jeśli będę miał ;p @a4karo NWD to największy wspólny dzielnik, tak? Dobrze rozumiem, że dla 2 wartość funkcji to 1 (x=2, k=2, m=1)? I dla 3 tak samo? Chyba źle rozumiem. bakala12 Użytkownik Posty: 3044 Rejestracja: 25 mar 2010, o 15:34 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Gołąb Podziękował: 24 razy Pomógł: 513 razy Ciągła funkcja Post autor: bakala12 » 26 lut 2014, o 14:08 Jak funkcja może być okresowa, nie mając okresu podstawowego i mając nieskończenie wiele okresów? Zresztą chyba nie znam żadnej funkcji, która ma więcej niż jeden okres i niezbyt rozumiem o co w tym chodzi, jak by to miało na wykresie wyglądać. Funkcja \(\displaystyle{ f}\) jest okresowa, jeśli istnieje liczba \(\displaystyle{ T>0}\) i dla każdego \(\displaystyle{ x}\) z dziedziny funkcji zachodzi równość: \(\displaystyle{ f\left( x+T\right)=f\left( x\right)}\) Liczbę \(\displaystyle{ T}\) spełniającą powyższy warunek nazywamy okresem funkcji. Twierdzenie: Każda funkcja okresowa ma nieskończenie wiele okresów. Dowód: Funkcja jest okresowa więc posiada jakiś okres \(\displaystyle{ T>0}\). Wówczas łatwo przez indukcję pokazać, że dla dowolnej liczby naturalnej \(\displaystyle{ n}\) liczba \(\displaystyle{ nT}\) także jest okresem tej funkcji. Stąd wynika teza twierdzenia. Zatem tak naprawdę każda funkcja okresowa ma nieskończenie wiele okresów. Def: Okresem podstawowym (zasadniczym) funkcji okresowej nazywamy najmniejszy z jej okresów (jeżeli taki istnieje). W kontekście tych faktów funkcja Dirichleta jest oczywiście okresowa, a jej okresem jest oczywiście każda liczba wymierna. Dowód: Niech \(\displaystyle{ f}\) będzie funkcją Dirichleta. Niech \(\displaystyle{ q}\) będzie dowolną liczbą wymierną. Weźmy najpierw dowolny \(\displaystyle{ x \in \QQ}\). Mamy oczywiście: \(\displaystyle{ f\left( x+q\right) =1=f\left( x\right)}\) (suma dwóch liczb wymiernych jest wymierna). Jeśli zaś \(\displaystyle{ x \in \RR \setminus \QQ}\) to także \(\displaystyle{ f\left( x+q\right) =0=f\left( x\right)}\) (bo suma liczby wymiernej i niewymiernej jest niewymierna). Zatem ostatecznie dla każdego \(\displaystyle{ x \in \RR}\) i dla dowolnej liczby wymiernej \(\displaystyle{ q}\) zachodzi \(\displaystyle{ f\left( x+q\right) =f\left( x\right)}\) Funkcja Dirichleta nie posiada okresu podstawowego (bo nie istnieje najmniejsza liczba wymierna dodatnia). Podobnie na przykład każda funkcja stała jest okresowa, jej okresem jest dowolna liczba rzeczywista dodatnia, ale funkcja ta nie posiada okresu podstawowego (okres musi być dodatni, a nie istnieje przecież najmniejsza liczba rzeczywista dodatnia). Jeśli masz jakieś jeszcze pytania to śmiało pisz, postaram się wyjaśnić a4karo Użytkownik Posty: 20382 Rejestracja: 15 maja 2011, o 20:55 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Bydgoszcz Podziękował: 27 razy Pomógł: 3452 razy Ciągła funkcja Post autor: a4karo » 26 lut 2014, o 14:14 Tak. Przedstawiasz wymierne \(\displaystyle{ x}\) w postaci nieskracalnej \(\displaystyle{ \frac{k}{m}}\) i kładziesz \(\displaystyle{ f(x)=\frac{1}{m}}\). Np. \(\displaystyle{ f(\frac{5}{2})=\frac{1}{2}, f(\frac{72}{9})=1}\) Ostatnio zmieniony 26 lut 2014, o 14:18 przez bakala12, łącznie zmieniany 1 raz. Powód: Ułamek tworzymy używając \frac{}{}. musialmi Użytkownik Posty: 3466 Rejestracja: 3 sty 2014, o 13:03 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: PWr ocław Podziękował: 382 razy Pomógł: 434 razy Ciągła funkcja Post autor: musialmi » 26 lut 2014, o 20:37 bakala12 pisze: W kontekście tych faktów funkcja Dirichleta jest oczywiście okresowa, a jej okresem jest oczywiście każda liczba wymierna. Dowód: Niech \(\displaystyle{ f}\) będzie funkcją Dirichleta. Niech \(\displaystyle{ q}\) będzie dowolną liczbą wymierną. Weźmy najpierw dowolny \(\displaystyle{ x \in \QQ}\). Mamy oczywiście: \(\displaystyle{ f\left( x+q\right) =1=f\left( x\right)}\) (suma dwóch liczb wymiernych jest wymierna). Jeśli zaś \(\displaystyle{ x \in \RR \setminus \QQ}\) to także \(\displaystyle{ f\left( x+q\right) =0=f\left( x\right)}\) (bo suma liczby wymiernej i niewymiernej jest niewymierna). Zatem ostatecznie dla każdego \(\displaystyle{ x \in \RR}\) i dla dowolnej liczby wymiernej \(\displaystyle{ q}\) zachodzi \(\displaystyle{ f\left( x+q\right) =f\left( x\right)}\) Funkcja Dirichleta nie posiada okresu podstawowego (bo nie istnieje najmniejsza liczba wymierna dodatnia). Podobnie na przykład każda funkcja stała jest okresowa, jej okresem jest dowolna liczba rzeczywista dodatnia, ale funkcja ta nie posiada okresu podstawowego (okres musi być dodatni, a nie istnieje przecież najmniejsza liczba rzeczywista dodatnia). Super sprytne! I nawet zrozumiałem po chwili namysłu. Kurczę, matematyka jest wspaniała. Dziękuję. @a4karo Czyli jednak No to ciekawie. Dziękuję za przykład. PS ta funkcja jest ciągła w każdym punkcie niewymiernym Ale w niektórych wymiernych również, prawda? A czy to prawda, że każda liczba niewymierna jest okresem tej funkcji? Jeśli tak, to rozumiem dlaczego. Jeśli nie, to nie rozumiem dlaczego. bakala12 Użytkownik Posty: 3044 Rejestracja: 25 mar 2010, o 15:34 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Gołąb Podziękował: 24 razy Pomógł: 513 razy Ciągła funkcja Post autor: bakala12 » 26 lut 2014, o 21:06 Ale w niektórych wymiernych również, prawda? A czy to prawda, że każda liczba niewymierna jest okresem tej funkcji? Jeśli tak, to rozumiem dlaczego. Jeśli nie, to nie rozumiem dlaczego. Na te pytania nie odpowiem dopóki a4karo nie poprawi swojej funkcji tak, żeby była jednoznacznie określona w punkcie \(\displaystyle{ x=0}\). a4karo Użytkownik Posty: 20382 Rejestracja: 15 maja 2011, o 20:55 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Bydgoszcz Podziękował: 27 razy Pomógł: 3452 razy Ciągła funkcja Post autor: a4karo » 26 lut 2014, o 21:52 Oj, to prawda . Ona w zerze ma wartość zero. W ten sposób jest nieciągła w każdym punkcie wymiernym. bakala12 Użytkownik Posty: 3044 Rejestracja: 25 mar 2010, o 15:34 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Gołąb Podziękował: 24 razy Pomógł: 513 razy Ciągła funkcja Post autor: bakala12 » 26 lut 2014, o 22:42 Ona w zerze ma wartość zero. W ten sposób jest nieciągła w każdym punkcie wymiernym. W \(\displaystyle{ x=0}\) jest ciągła Ale w pozostałych punktach wymiernych jest już nieciągła tak, jak mówisz. a4karo Użytkownik Posty: 20382 Rejestracja: 15 maja 2011, o 20:55 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Bydgoszcz Podziękował: 27 razy Pomógł: 3452 razy Ciągła funkcja Post autor: a4karo » 27 lut 2014, o 07:35 Aj, bo napisałem 0, a chciałem napisać 1. Trudno, wtopiłem. Jest jeszcze jedna nieścisłość w mojej definicji. Żeby doprecyzować, ustalmy, że \(\displaystyle{ m>0}\). A zatem pełna definicja; \(\displaystyle{ f(x)=\begin{cases}0 & x\not\in \QQ\\ 1 & x=0\\ 1/m & x=k/m, (k,m)=1, m>0, n,m\in\ZZ\end{cases}}\) Gdyby jakaś liczba niewymierna \(\displaystyle{ r}\) była jej okresem, to przy dowolnym wymiernym \(\displaystyle{ w}\) mielibyśmy \(\displaystyle{ f(w)=f(w+r)}\). Ale \(\displaystyle{ w+r}\) jest niewymierne, więc... \(\displaystyle{ f}\) jest jednak funkcją okresową i nawet ma okres podstawowy. Poszukaj go Dilectus Użytkownik Posty: 2649 Rejestracja: 1 gru 2012, o 00:07 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Warszawa Pomógł: 368 razy Ciągła funkcja Post autor: Dilectus » 27 lut 2014, o 09:11 f jest jednak funkcją okresową i nawet ma okres podstawowy. Poszukaj go Moja nieśmiała propozycja: \(\displaystyle{ T=1?}\) a4karo Użytkownik Posty: 20382 Rejestracja: 15 maja 2011, o 20:55 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Bydgoszcz Podziękował: 27 razy Pomógł: 3452 razy Ciągła funkcja Post autor: a4karo » 27 lut 2014, o 09:15 Zadanie dla musialmi: udowodnij, że \(\displaystyle{ T=1}\) jest okresem podstawowym. musialmi Użytkownik Posty: 3466 Rejestracja: 3 sty 2014, o 13:03 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: PWr ocław Podziękował: 382 razy Pomógł: 434 razy Ciągła funkcja Post autor: musialmi » 27 lut 2014, o 10:21 Nie sądzę, że umiem to udowodnić. Dla każdego \(\displaystyle{ x}\) całkowitego (zarówno dodatniego, jak i ujemnego) \(\displaystyle{ k=x, m=1}\). Zatem dla całkowitych \(\displaystyle{ x}\) istnieje zależność \(\displaystyle{ f\left( x\right)=f\left( x+1\right)=f\left( x+T\right)}\) (\(\displaystyle{ f\left( 0\right)=1}\) z definicji). Dla \(\displaystyle{ x}\) wymiernych \(\displaystyle{ f\left( x\right)= \frac{1}{m}}\). Zakładając, że 1 jest okresem, to \(\displaystyle{ f\left( x+1\right)=\frac{1}{m}}\). Zatem \(\displaystyle{ f\left( \frac{k}{m}\right) =f\left( x\right)=f\left( x+1\right)=f\left( \frac{k+m}{m}\right)}\). Zatem \(\displaystyle{ f\left( \frac{k}{m} \right)=f\left( \frac{k+m}{m} \right) = \frac{1}{m}}\). I rzeczywiście tak jest. Dla \(\displaystyle{ x}\) niewymiernych funkcja przyjmuje wartość \(\displaystyle{ 0}\). W każdym przedziale \(\displaystyle{ \left( x; x+a\right)}\) dla \(\displaystyle{ a \in \mathbb{R_+}}\) jest tyle samo liczb niewymiernych. Zatem każda liczba jest okresem dla takiego przypadku. W takim razie, \(\displaystyle{ 1}\) jest okresem. No i teraz w temacie tego, że jest okresem PODSTAWOWYM. Jeśli istniałby mniejszy okres, to musiałby należeć do przedziału \(\displaystyle{ \left( 0;1\right)}\) oraz być prezentowalnym w postaci \(\displaystyle{ \frac{1}{2^{n}}}\), żeby spełniał warunek z pierwszego akapitu. No i zapewne ta postać koliduje jakoś z warunkiem z drugiego akapitu. Ale nie wiem jak i dlaczego. No i oprócz tego problemu na samym końcu, nie wiem czy pozostałe dowody są w porządku. leszczu450 Użytkownik Posty: 4414 Rejestracja: 10 paź 2012, o 23:20 Płeć: Mężczyzna Lokalizacja: Toruń Podziękował: 1589 razy Pomógł: 364 razy Ciągła funkcja Post autor: leszczu450 » 27 lut 2014, o 10:33 Przydatny jest też następujacy fakt: Zbiór punktów ciągłości funkcji \(\displaystyle{ f}\) jest zbiorem typu \(\displaystyle{ G_{\delta}}\). Zbiór punktów nieciągłości tej funkcji jest zbiorem \(\displaystyle{ F_{\sigma}}\).

^{Największa liczba trzycyfrowa gdzie iloczyn cyfr jest równy 8. c) Najmniejsza liczba trzycyfrowa gdzie różnica między cyfrą. setek i cyfrą dziesiątek jest równa 3. Największa liczba trzycyfrowa gdzie różnica między cyfrą. setek i cyfrą dziesiątek jest równa 3. d) Najmniejsza liczba trzycyfrowa gdzie różnica między cyfrą.} LICZBY RZECZYWISTE Kalwakin: I. Liczby rzeczywiste: Uczeń: 1. Poda przykłady liczb naturalnych, całkowitych, wymiernych, niewymiernych, pierwszych i złożonych oraz przyporządkuje liczbę do odpowiedniego zbioru 2. Stosuje cechy podzielności liczb 3. Stosuje ogólny zapis liczb naturalnych parzystych, nieparzystych, podzielnych przez 3, itp. 4. Wykorzystuje dzielenie z resztą do przedstawiania liczby naturalnej w postaci a k + r 5. Przedstawia liczby wymierne w różnych postaciach 6. Wykona działania w zbiorach liczb całkowitych, wymiernych i rzeczywistych 7. Porównuje liczby wymierne 8. Stosując odpowiednie twierdzenia wykona działania na pierwiastkach tego samego stopnia 9. Wyłączy czynnik przed znak pierwiastka, włączy czynnik pod znak pierwiastka 10. Porównuje pierwiastki bez użycia kalkulatora 11. Poda przykład liczby zawartej między dwiema danymi liczbami 12. Zna i umie stosować wzory skróconego mnożenia (dot. kwadratów i sześcianów) 13. Stosuje wzory skróconego mnożenia i obliczy wartość wyrażenia zawierającego pierwiastki kwadratowe 14. Wykona działania na wyrażeniach algebraicznych 21 cze 21:07 bezendu: 21 cze 21:09 Kaja: Kalwakin jeśli masz jakieś konkretne zadania to napisz 21 cze 21:13 Janek191: N − zbiór liczb naturalnych N = { 0,1,2,3,4,5,6,7, .... } −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− Z − zbiór liczb całkowitych Z ={ 0, −1,1,−2,2,−3,3,−4,4, ... } −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− W − zbiór liczb wymiernych 1 1 2 1 3 W = { 0,,,, , , ... } 1 2 1 3 1 l W = { w = : l, m ∊ Z ⋀ m ≠ 0 } m −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− l Liczbę wymierną można przedstawić w postaci ułamka , gdzie l , m są liczbami m całkowitymi i m ≠ 0 Oczywiście liczby naturalne i całkowite są liczbami wymiernymi. −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− Liczby niewymierne, to liczby, których nie da się przedstawić w postaci ułamka. Np. √2, √3, √5, √7, √11, π , .... −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− Wśród liczb naturalnych ( całkowitych ) wyróżniamy liczby pierwsze i złożone. Liczby pierwsze mają tylko dwa dzielniki. Liczby złożone mają więcej niż dwa dzielniki. Np. liczby pierwsze: 2, 3, 5, 7, 11,13,17,19,23, ... bo D2 = { 1, 2}, D3= { 1,3} , D5 = {1,5}, D7 = { 1,7}, .... Liczby złożone: 4, 6,8,9,10, .... bo D4 = { 1,2,4}, D6 = { 1,2,3,6}, D8 = { 1,2,4,8}, D9 = { 1,3, 9 }, D10 = { 1,2,5,10} Zadanie: Wypisz liczby naturalne, całkowite, wymierne i niewymierne z podanych liczb: 1 10 3 − 5, , 4, π, √7, , − , 100, − 77, √13 2 5 2 10 Odp. Liczby naturalne: 4, = 2, 100 5 10 Liczby całkowite: − 5, 4, = 2, 100, − 77 5 1 10 3 Liczby wymierne: −5, , 4, , −, 100, − 77 2 5 2 Liczby niewymierne: π, √7, √13 −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− 5 4 100 − 5 = −, 4 = , 100 = , ... 1 1 1 21 cze 21:46 Janek191: Liczba naturalna jest podzielna przez 3, jeżeli suma jej cyfr jest podzielna przez 3. Np. 10305 jest podzielna przez 3, bo suma cyfr 1 + 0 + 3 + 0 + 5 = 9 jest podzielna przez 3. Liczba 1 111 nie jest podzielna przez 3, bo 1 + 1 + 1 + 1 = 4 nie jest podzielna przez 3. −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− Liczba naturalna jest podzielna przez 9, jeżeli suma jej cyfr jest podzielna przez 9. Np. 17 163 jest podzielna przez 9, bo 1 + 7 + 1 + 6 + 3 = 18 dzieli się przez 9 −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− Liczba naturalna jest podzielna przez 2 , jeżeli jest parzysta, czyli gdy cyfrą jedności tej liczby jest: 0 lub 2 lub 4 lub 6 lub 8 np. 220, 352, 10 724, 72 556, 77 778 −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− Liczba naturalna jest podzielna przez 5 , jeżeli jej cyfrą jedności jest 0 lub 5. Np. 1 777 220, 37 420,275 −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− Liczba naturalna jest podzielna przez 10 , jeżeli jej cyfrą jedności jest 0. Np. 1000, 23 450, 111 110 −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− itd. 21 cze 22:06 Janek191: Liczbę parzystą można przedstawić jako : 2n, gdzie n ∊ N Liczbę nieparzystą można przedstawić jako : 2 n +1, gdzie n ∊ N Liczbę podzielną przez 3 można przedstawić jako : 3 n , gdzie n ∊ N Liczbę podzielną przez k można przedstawić jako: k*n , gdzie n ∊ N , k ∊ N − ustalona liczba naturalna 21 cze 22:13 Janek191: Ad. 4 a k + r 13 : 2 = 6, r 1 bo 13 = 6*2 + 1 ; a = 6, k = 2, r = 1 37 : 5 = 7, r 2 bo 37 = 7*5 + 2 ; a = 7, k = 5, r = 2 21 cze 22:16 Kalwakin: właśnie nie mam konkretych zadań do tego, ale bardzo bym prosił o krótkie omówienie tych podpunktów 22 cze 07:06 5-latek: 1 3 No np zadanie nr 7 Porownaj dwie liczby i −−czy sa rowne , czy 1/23/5 Nr 8 (√35)2 Nr9 −−−−wylacz czynnik spod pierwiastka √160 wlacz czynnik pod pierwiastek 2√5 Kolego /ko to sa wymagania wobec Ciebie ktore powinienes znac i zastosowac w praktyce. To w wszystko mieliscie na lekcjach z tego dzialu. Przeciez chodzilaes/as do szkoly a nie uczyles sie w domu sam/a . Nikt Tobie(przynajmniej ja )tutaj np nie bedzie wypisywal tutaj dzialan ktore wykonuje sie na pierwiastkach czy potegach . Jesli podasz odpowiedni przyklad do rozwiazania to sie oczywiscie pomoze tutaj masz prawie wszystko co CI potrzebne + poszukaj na google co jeszcze Cie interesuje 22 cze 11:20 MEN wyjaśnia definicję stwierdzenia „rzeczywista liczba uczniów" w odniesieniu do uczniów, którym szkoła zapewniła podręczniki ze środków dotacji celowej. Przez rzeczywistą liczbę uczniów, którym szkoła ze środków dotacji celowej zapewniła podręczniki, materiały edukacyjne lub materiały ćwiczeniowe, należy rozumieć

Liczby rzeczywiste ujemne Czy liczby ujemne to liczby rzeczywiste Zbiór liczb rzeczywistych symbol Liczby rzeczywiste przykłady Tak, zero jest liczbą rzeczywistą. Należy przy tym także do zbioru liczb wymiernych, całkowitych i naturalnych (w zależności o przyjetej umowy). Czy w zbiorze liczb rzeczywistych istnieje taka liczba, która nie jest ani liczbą wymierną, ani liczbą niewymierną? Wyświetl całą odpowiedź na pytanie „Czy 0 jest liczbą rzeczywistą”… Liczby rzeczywiste ujemne Liczby ujemne, jak sama nazwa wskazuje, to wszystkie liczby rzeczywiste o znaku ujemnym, czyli mniejsze od 0 ( 0 nie ma znaku). Zbiór liczb ujemnych oznaczamy symbolem R−. Czy liczby ujemne to liczby rzeczywiste Liczby ujemne, jak sama nazwa wskazuje, to wszystkie liczby rzeczywiste o znaku ujemnym, czyli mniejsze od 0 ( 0 nie ma znaku). Zbiór liczb ujemnych oznaczamy symbolem R−. Zbiór liczb rzeczywistych symbol Zbiór liczb rzeczywistych, to zbiór wszystkich liczb – wymiernych i niewymiernych. Zbiór liczb rzeczywistych oznaczamy symbolem mathbb{R} . Liczby rzeczywiste przykłady Przykładem liczby rzeczywistej jest dowolna liczba wymierna lub niewymierna. Są to więc liczby: 0, 1, 12347593, -4564, 1/2, π, √2, √5, 1-2√2, podstawa logarytmu naturalnego i wiele innych liczb. Takich liczb jest nieskończenie wiele.

Do funkcji setPower(), przez pierwszy parametr przekazywana jest z czujnika wartość odczytu zanieczyszczenia powietrza pyłem zawieszonym PM2,5, zaś pr … zez drugi parametr wartość odczytu zanieczyszczenia powietrza pyłem zawieszonym PM10. Funkcja steruje mocą wentylatora w oczyszczaczu powietrza.

jeśli a, b e R, to a + b e R, a-b e R, a-b e R, a:b e R (gdy b^O).Działanie ( + ) i (■) są przemienne: a + b = b + a, a-b = b-a. Działania (+) i (•) są łączne: (a+b) + c = a + (b + c), {a ■ b) ■ c = a ■ (b ■ c). Mnożenie jest rozdzielne względem dodawania: (a + b)- c = a- c + b- c. Istnieją elementy neutralne dodawania i mnożenia: a + 0 = a, a- 1 =a. Dla każdej liczby aeR istnieje liczba przeciwna — atzn. a + ( — a) = 0. Dla każdej liczby rzeczywistej a^O istnieje liczba odwrotna - tzn. Do tej pory często używaliśmy pojęcia zbiór. Jest to pojęcie pierwotne, tj. takie, którego nie definiujemy. Konkretny zbiór można określić w dwojaki sposób :wymieniając wszystkie jego elementy, np. B= {1,2,3,4,5}, podając własności, które mają wszystkie jego elementy i tylko one,np. B={x:xeN, 0(dla każdego x mamy x e Aox e B)Zbiór A jest podzbiorem zbioru B wtedy i tylko wtedy, gdy każdy element zbioru A należy do zbioru B:A c Bo (dla każdego x mamy x e A => x e B). Sumą zbiorów A i B nazywamy taki zbiór A u B, którego elementami są wszystkie te elementy, które należą do A lub należą do B:xeAuBo(x£A lub x e B) Iloczynem zbiorów A i B (częścią wspólną) nazywamy taki zbiór A n B, którego elementami są wszystkie te elementy, które należą do A i należą do B: W dalszym ciągu będziemy rozważać przeważnie zbiory liczbowe N, C, W, R i pewne ich Niech A = {1,2,3,4,5}, B= (3,4,5,6,7). WyznaczamyA u B = { 1,2,3,4,5,6,7},/lnB = {3,4,5}, A\B{\,2}, B\A = {6,7}.• Niech C6 będzie zbiorem dzielników dodatnich liczby 6, zaś C8— zbiorem dzielników dodatnich liczby elementy zbiorów Cb i C8. Wyznacz C6 n C8, C6 u = {1,2,3,6}, Q = {1,2,4,8}, C6r>CH = {1,2}, C6uC8 = {1,2,3,4,6,8}.Dany jest zbiór A = {1,2,3,4}. Podzbiorami zbioru A są zbiór pusty0, cały zbiór A oraz każdy zbiór zawierający tylko elementy zbioruA. Wszystkich takich podzbiorów jest 16: 0, A, {1}, {2}, {3}, {4},{1,2}, {1,3}, {1,4}, {2,3}, {2,4}, {3,4}, {1,2,3}, {1,2,4}, {1,3,4}, {2,3,4}. Niech W będzie zbiorem liczb wymiernych, W — zbiorem liczbniewymiernych. Wyznacz zbiory WnW\ WuW\ W\W. Dane zbiory są rozłączne, tzn. nie mają żadnego wspólnego elementu. Wobec tego WnW'=0, WuW'=R, W\W=W. -6 -5 -4 -3 -2-10 1 Kliknij tutaj, 👆 aby dostać odpowiedź na pytanie ️ O ile wieksza jest najmniejsza liczba pieciocyfrowa od najwiekszej liczby trzy cyfrowej ? Zrob dzialanie m bernadeta0809 bernadeta0809 nierówność lorak: Liczba r jest najmniejszą liczbą rzeczywistą spełniającą nierówność (to jest ułamek w wartości bezwzględnej) |x−√2| |−−−−| ≤ √2 |1−√2| Zakoduj trzy pierwsze cyfry po przecinku rozwinięcia dziesiętnego liczby 4 Jak się to robi? 26 sty 18:01 panpawel: 1) usuń wartości bezwględne 26 sty 18:16 panpawel: bezwzględne 26 sty 18:17 pigor: ..., np. tak : |r−√2| ≤ √2 ⇔ |r−√2| ≤ √2|1−√2| ⇔ |r−√2| ≤ √2(−1+√2) ⇔|1−√2| ⇔ |r−√2| ≤ 2−√2 ⇔ −2+√2 ≤ r−√2 ≤ 2−√2 /+√2 ⇔ ⇔ 2√2−1 ≤ r ≤ 2 ⇒ 2√2−1 − szukana najmniejsza liczba R. −−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−− 4= 4,000... , więc 3−y pierwsze cyfry to 3 zera, o to chodzi ... 26 sty 18:31 IV LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCACE IM. MIKOŁAJA KOPERNIKA W RZESZOWIE. Matura podstawowa z matematyki Zbiór zadań Wiesław Bać. 2020. Opracowano na podstawie materiałów CKE Skróty: I15 – Informator o egzaminie maturalnym od roku szkolnego 2014/2015 P1 – Przykładowy zestaw zadao – grudzieo 2013 P2 – Przykładowy arkusz egzaminacyjny – grudzieo 2014 M15 – Egzamin Maturalny – maj

Podstawa programowa Ministerstwa Edukacji do nowej matury (od 2015 roku) zakłada, że uczeń: przedstawia liczby rzeczywiste w różnych postaciach (np. ułamka zwykłego, ułamka dziesiętnego okresowego, z użyciem symboli pierwiastków, potęg); oblicza wartości wyrażeń arytmetycznych (wymiernych); posługuje się w obliczeniach pierwiastkami dowolnego stopnia i stosuje prawa działań na pierwiastkach; oblicza potęgi o wykładnikach wymiernych i stosuje prawa działań na potęgach o wykładnikach wymiernych; wykorzystuje podstawowe własności potęg (również w zagadnieniach związanych z innymi dziedzinami wiedzy, np. fizyką, chemią, informatyką); wykorzystuje definicję logarytmu i stosuje w obliczeniach wzory na logarytm iloczynu, logarytm ilorazu i logarytm potęgi o wykładniku naturalnym; oblicza błąd bezwzględny i błąd względny przybliżenia; posługuje się pojęciem przedziału liczbowego, zaznacza przedziały na osi liczbowej; wykonuje obliczenia procentowe, oblicza podatki, zysk z lokat (również złożonych na procent składany i na okres krótszy niż rok). W tej części kursu przećwiczymy dokładnie wszystkie powyższe nawigacja do zadania numer: 5 10 15 20 25 30 35 40 45 .Ułamiki, potęgi i pierwiastkiWzory przydatne w tym dziale znajdziesz w tablicach maturalnych na stronie nr 1. Najważniejsze wiadomości: Ułamki zwykłe dodajemy i odejmujemy sprowadzając do wspólnego mianownika, np.: \[\frac{1}{2}+\frac{3}{5}=\frac{5}{10}+\frac{6}{10}=\frac{11}{10}\] Ułamki zwykłe można zamienić na dziesiętne (okresowe) dzieląc na kalkulatorze licznik przez mianownik, np.: \[\frac{21}{45} = 21:45 = 0{,}4666666... = 0{,}4(6)\] Wzory do wykonywania działań na potęgach: Definicja potęgi o wykładniku naturalnym \[a^n=\underbrace{a\cdot a\cdot a\cdot...\cdot a}_{n \text{ razy}}\] Wzory na potęgi o wykładnikach wymiernych \[ a^{-n}=\frac{1}{a^n}\quad (\text{dla }a\ne 0)\\[16pt] a^{\tfrac{1}{n}}=\sqrt[n]{a}\quad (\text{dla }a\ge 0)\\[16pt] a^{\tfrac{k}{n}}=\sqrt[n]{a^k}\quad (\text{dla }a\ge 0)\\[16pt] a^{-\tfrac{k}{n}}=\frac{1}{\sqrt[n]{a^k}}\quad (\text{dla }a\gt 0)\\[16pt] \] Wzory działań na potęgach \[ a^m\cdot a^n=a^{m+n}\\[16pt] \frac{a^m}{a^n}=a^{m-n}\\[16pt] a^n\cdot b^n=(a\cdot b)^n\\[16pt] \frac{a^n}{b^n}=\left (\frac{a}{b}\right )^n\\[16pt] \left(a^m \right)^n=a^{m\cdot n} \] Wzory działań na pierwiastkach \[ \sqrt{a}\cdot \sqrt{b}=\sqrt{a\cdot b}\\[16pt] \frac{\sqrt{a}}{\sqrt{b}}=\sqrt{\frac{a}{b}} \] Działania na bardziej skomplikowanych pierwiastkach wykonujemy najczęściej zamieniając pierwiastki na potęgi. \[ \sqrt[n]{a}=a^{\tfrac{1}{n}}\\[16pt] \sqrt[n]{a}\cdot \sqrt[m]{a}=a^{\tfrac{1}{n}}\cdot a^{\tfrac{1}{m}}=a^{\tfrac{1}{n}+\tfrac{1}{m}}\\[16pt] \frac{\sqrt[n]{a}}{\sqrt[m]{a}} =\frac{a^{\tfrac{1}{n}}}{a^{\tfrac{1}{m}}} =a^{\tfrac{1}{n}-\tfrac{1}{m}}\\[16pt] \] Wartość wyrażenia \(\frac{\frac{3}{4}-\frac{2}{3}}{\frac{2}{3}-\frac{1}{2}}\) jest równa A.\( 1 \) B.\( \frac{1}{2} \) C.\( \frac{1}{12} \) D.\( \frac{1}{72} \) BW tym nagraniu wideo pokazuję jak wykonywać działania na potęgach o wykładniku wymiernym. Przez pierwsze 8 minut nagrania przypominam również zasady wykonywania działań na potęgach o wykładniku nagrania: 30 \( 3^{30}\cdot 9^{90} \) jest równa: A.\(3^{210} \) B.\(3^{300} \) C.\(9^{120} \) D.\(27^{2700} \) ALiczba \(2^{20}\cdot 4^{40}\) jest równa A.\( 2^{60} \) B.\( 4^{50} \) C.\( 8^{60} \) D.\( 8^{800} \) BIloczyn \(81^2\cdot 9^4\) jest równy A.\( 3^4 \) B.\( 3^0 \) C.\( 3^{16} \) D.\( 3^{14} \) CIloraz \(125^5:5^{11}\) jest równy A. \(5^{-6}\) B. \(5^{16}\) C. \(25^{-6}\) D. \(25^2\) DLiczba \(\frac{7^6\cdot 6^7}{42^6}\) jest równa A.\( 42^{36} \) B.\( 42^7 \) C.\( 6 \) D.\( 1 \) CLiczba \(\frac{4^5\cdot 5^4}{20^4}\) jest równa A.\( 4^4 \) B.\( 20^{16} \) C.\( 20^5 \) D.\( 4 \) DLiczba \(128^{-4}:\left ( \frac{1}{32} \right )^4\) jest równa A.\( 4^{-4} \) B.\( 2^{-4} \) C.\( 2^4 \) D.\( 4^4 \) ALiczba \(\left (\frac{2^{-2}\cdot 3^{-1}}{2^{-1}\cdot 3^{-2}} \right )^0\) jest równa A.\( 1 \) B.\( 4 \) C.\( 9 \) D.\( 36 \) ALiczba \( \frac{1}{2}\cdot 2^{2014} \) jest równa A.\(2^{2013} \) B.\(2^{2012} \) C.\(2^{1007} \) D.\(1^{2014} \) ATrzecia część liczby \(3^{150}\) jest równa: A.\( 1^{50} \) B.\( 1^{150} \) C.\( 3^{50} \) D.\( 3^{149} \) DLiczbę \(x=2^2\cdot 16^{-4}\) można zapisać w postaci A.\( x=2^{14} \) B.\( x=2^{-14} \) C.\( x=32^{-2} \) D.\( x=2^{-6} \) BLiczba \( 3^{\frac{8}{3}}\cdot \sqrt[3]{9^2} \) jest równa: A.\(3^3 \) B.\(3^{\frac{32}{9}} \) C.\(3^4 \) D.\(3^5 \) CLiczba \(\sqrt[3]{{(-8)}^{-1}}\cdot {16}^{\frac{3}{4}}\) jest równa A.\( -8 \) B.\( -4 \) C.\( 2 \) D.\( 4 \) BLiczbę \(\sqrt{32}\) można przedstawić w postaci A.\( 8\sqrt{2} \) B.\( 12\sqrt{3} \) C.\( 4\sqrt{8} \) D.\( 4\sqrt{2} \) DLiczba \(7^{\frac{4}{3}}\cdot \sqrt[3]{7^5}\) jest równa A.\( 7^{\frac{4}{5}} \) B.\( 7^3 \) C.\( 7^{\frac{20}{9}} \) D.\( 7^2 \) BLiczba \(\sqrt[3]{(27)^{-1}}\cdot 72^0\) jest równa A.\( \frac{1}{3} \) B.\( -\frac{1}{3} \) C.\( 0 \) D.\( 3 \) AWyrażenie \(\sqrt{1{,}5^2+0{,}8^2}\) jest równe: A.\( 2{,}89 \) B.\( 2{,}33 \) C.\( 1{,}89 \) D.\( 1{,}70 \) DLiczba \(\frac{5^3\cdot 25}{\sqrt{5}}\) jest równa A.\( 5^5\sqrt{5} \) B.\( 5^4\sqrt{5} \) C.\( 5^3\sqrt{5} \) D.\( 5^6\sqrt{5} \) BLiczba \(\sqrt[3]{3}\cdot \sqrt[6]{3}\) jest równa A.\( \sqrt[9]{3} \) B.\( \sqrt[18]{3} \) C.\( \sqrt[18]{6} \) D.\( \sqrt{3} \) DWartość wyrażenia \(5^{100}+5^{100}+5^{100}+5^{100}+5^{100}\) jest równa A.\( 5^{500} \) B.\( 5^{101} \) C.\( 25^{100} \) D.\( 25^{500} \) BWyrażenie \(2\sqrt{50}-4\sqrt{8}\) zapisane w postaci jednej potęgi wynosi A.\( 2^{\frac{3}{2}} \) B.\( 2^{\frac{1}{2}} \) C.\( 2^{-1} \) D.\( 4^{\frac{1}{2}} \) ALiczba \(\frac{\sqrt{50}-\sqrt{18}}{\sqrt{2}}\) jest równa A.\( 2\sqrt{2} \) B.\( 2 \) C.\( 4 \) D.\( \sqrt{10}-\sqrt{6} \) BLiczba \( \left ( \frac{1}{\left (\sqrt[3]{729}+\sqrt[4]{256}+2 \right)^0} \right )^{-2} \) jest równa A.\(\frac{1}{225} \) B.\(\frac{1}{15} \) C.\(1 \) D.\(15 \) CLiczba \(\frac{\sqrt[4]{16}+\sqrt[3]{3\frac{3}{8}}}{\left (\frac{2}{7} \right)^{-1}}\) jest równa A.\( -1 \) B.\( \frac{4}{49} \) C.\( -2\frac{1}{4} \) D.\( 1 \) DLiczba \(\sqrt[3]{3\sqrt{3}}\) jest równa A.\( \sqrt[6]{3} \) B.\( \sqrt[4]{3} \) C.\( \sqrt[3]{3} \) D.\( \sqrt{3} \) DLiczbą odwrotną do liczby \(5\frac{3}{11}-2\frac{1}{11}\cdot \sqrt[3]{-8}\) jest A.\( \frac{11}{70} \) B.\( \frac{11}{104} \) C.\( -\frac{11}{104} \) D.\( -\frac{70}{11} \) BLiczba \(0{,}(70)\) jest równa liczbie A.\( \frac{7}{10} \) B.\( \frac{70}{99} \) C.\( \frac{7}{9} \) D.\( \frac{77}{99} \) BW rozwinięciu dziesiętnym ułamka \(\frac{2}{7}\) na trzydziestym miejscu po przecinku stoi cyfra A.\( 7 \) B.\( 1 \) C.\( 2 \) D.\( 4 \) DLiczbą większą od zera jest liczba A.\( \frac{1}{3}-0{,}(3) \) B.\( -\sqrt{3}+1\frac{7}{9} \) C.\( 4\frac{2}{3}-4\sqrt{3\frac{1}{16}} \) D.\( -2^2 \) BLicznik pewnego ułamka jest równy \(6\). Jeżeli licznik tego ułamka zmniejszymy o \(2\), a mianownik o \(3\), to wartość tego ułamka się nie zmieni. Jaki to ułamek? A.\( \frac{6}{10} \) B.\( \frac{6}{5} \) C.\( \frac{6}{11} \) D.\( \frac{6}{9} \) DJeżeli do licznika i do mianownik nieskracalnego dodatniego ułamka dodamy połowę jego licznika, to otrzymamy \(\frac{4}{7}\), a jeżeli do licznika i do mianownika dodamy \(1\), to otrzymamy \(\frac{1}{2}\). Wyznacz ten ułamek.\(\frac{8}{17}\)Obliczanie wartości wyrażeń arytmetycznychWartości wyrażeń arytmetycznych obliczamy podstawiając wartość liczbową do danego wyrażenia, np.: Wartość wyrażenia \(2x-6\) dla \(x=7\) jest równa: \(2\cdot 7-6=14-6=8\). Wartość wyrażenia \((a-1)(a^2+a+1)\) dla \(a=\frac{3}{4}\) jest równa A.\( -\frac{37}{64} \) B.\( \frac{1}{4} \) C.\( -\frac{1}{4} \) D.\( 1\frac{27}{64} \) AWyrażenie \((1 - 2x)^2 - 3(x + \sqrt{2})(x - \sqrt{2})\) dla \(x = 2\) przyjmuje wartość A.\( 1 \) B.\( 2 \) C.\( 3 \) D.\( -5 \) CWartość liczbowa wyrażenia algebraicznego \((a^2 - 16)(a + 2)\) dla \(a = \sqrt{2}\) wynosi A.\( 56\sqrt{2} \) B.\( 14(\sqrt{2}+2) \) C.\( 56 \) D.\( -14(\sqrt{2}+2) \) DWyrażenie \(\frac{x-1}{x-2}\cdot \frac{x^2-4}{x^2-1}\) dla \(x=4\) ma wartość A.\( 0 \) B.\( 1\frac{1}{5} \) C.\( \frac{3}{2} \) D.\( 6 \) BWartość liczbowa wyrażenia \(x^3y^2 - y^3x^2\) dla \(x = -1\) i \(y = -2\) wynosi A.\( 0 \) B.\( 4 \) C.\( -4 \) D.\( 12 \) BLogarytmy Najważniejsze wzory: \[\log_ab+\log_ac=\log_a(b\cdot c)\] \[\log_ab-\log_ac=\log_a\left(\frac{b}{c}\right)\] \[n\cdot \log_ab=\log_a(b^n)=\log_{a^{\frac{1}{n}}}b\] \[a^{\log_ab}=b\] \[\log_ab=\frac{\log_cb}{\log_ca}\] W tym nagraniu wideo omawiam najważniejsze wiadomości dotyczące logarytmów. Pokazuję najprostszą metodę obliczania logarytmów, omawiam wszystkie najważniejsze wzory związane z logarytmami, dziedzinę logarytmu oraz równania i nierówności nagrania: 67 \( \log_8 16+1 \) jest równa A.\(\log_8 17 \) B.\(\frac{3}{2} \) C.\(\frac{7}{3} \) D.\(3 \) CLiczba \(\log_{\sqrt{2}}(2\sqrt{2})\) jest równa A.\( \frac{3}{2} \) B.\( 2 \) C.\( \frac{5}{2} \) D.\( 3 \) DLiczba \( \log 24 \) jest równa: A.\(2\log 2+\log 20 \) B.\(\log 6+2\log 2 \) C.\(2\log 6-\log 12 \) D.\(\log 30-\log 6 \) BLiczba \(2\log 5 +\log 4\) jest równa A.\( 2 \) B.\( 2\log 20 \) C.\( \log 40 \) D.\( 10 \) ALiczba \(2\log_5 10 - \log_5 4\) jest równa A.\( 2 \) B.\( \log_5 96 \) C.\( 2\log_5 6 \) D.\( 5 \) AWartość wyrażenia \(\log_50{,}04-\frac{1}{2}\log_{25}1\) jest równa A.\( -3 \) B.\( -2\frac{1}{4} \) C.\( -2 \) D.\( 0 \) CWartość wyrażenia \(\log_3\frac{3}{2}+\log_3\frac{2}{9}\) jest równa A.\( -1 \) B.\( -2 \) C.\( \log_3\frac{5}{11} \) D.\( \log_3\frac{31}{18} \) ALiczba \(\frac{\log_3729}{\log_636}\) jest równa A.\( \log_6693 \) B.\( 3 \) C.\( \log_{\frac{1}{2}}\frac{81}{4} \) D.\( 4 \) BLiczba \( \left ( \log_{\sqrt{3}}3\sqrt{3} \right )^4 \) jest równa A.\(12 \) B.\(6 \) C.\(9 \) D.\(81 \) DLiczba \( c=\log_{3}2 \). Wtedy A.\(c^3=2 \) B.\(3^c=2 \) C.\(3^2=c \) D.\(c^2=3 \) B

^{Kliknij tutaj, 👆 aby dostać odpowiedź na pytanie ️ matematyka - jaką częścią największej liczby dwucyfrowej podzielnej przez 12 jest najmniejsza liczba dwucy…} Liczby rzeczywiste są to wszystkie liczby wymierne i niewymierne. Liczby rzeczywiste można utożsamiać z punktami na osi liczbowej. Każdej liczbie rzeczywistej można przyporządkować jeden punkt na osi liczbowej i na odwrót, każdy punkt na osi liczbowej odpowiada dokładnie jednej liczbie rzeczywistej. Zbiór liczb rzeczywistych oznaczamy jako \(R\) i obejmuje on wszystkie rodzaje liczb. Każda liczba rzeczywista, gdy jest liczbą wymierną ma rozwinięcie dziesiętne skończone lub nieskończone okresowe, a gdy jest liczbą niewymierną - nieskończone nieokresowe. Moc zbior liczb rzeczywistych wynosi continuum \(\mathfrak{c}\). W zbiorze liczb rzeczywistych wykonywane są następujące działania: dodawanie, odejmowanie, mnożenie, dzielenie. Przykłady liczb rzeczywistych: \(0, \: 7, \: \sqrt{15}, \: \pi, \: \dfrac{1}{2}\) Zobacz również Obwód trapezu Twierdzenie Talesa Kąt ostry Granica ciągu Zdarzenia niezależne Zdarzenie losowe Ciąg arytmetyczny NWW - Najmniejsza wspólna wielokrotność Obwód równoległoboku Kąt pełny Nierówności z wartością bezwzględną Przestrzeń probabilistyczna Hiperbola Mnożenie ułamków dziesiętnych Dowód - istota

Ostatnia to r(x)]. By dzielenie było prawdzwe, tz. by wielomian był podzielny przez dwumian (x-3) nie może być reszty, tz r(x)=0, czyli wyrażenie. 36a+18b+72=0

Co w tym rozdziale ?Liczby rzeczywiste – co to takiego ?Liczby rzeczywiste – przykładyLiczby naturalneLiczby całkowiteLiczby wymierneLiczby niewymierneLiczby parzysteLiczby nieparzysteLiczby przeciwneLiczby odwrotneLiczby pierwszeLiczby złożoneLiczba piNotacja wykładniczaUłamkiProcentyJakim procentem jednej liczby jest druga liczbaUstalenie liczby na podstawie jej procentuProcent składanyPotęgiPierwiastkiNWWNWDUsuwanie niewymierności z mianownikaLogarytmyWartość bezwzględnaRównanie z wartością bezwzględnąNierówności z wartością bezwzględnąZbioryOś liczbowaJak określić współrzędne punktów A,B,C,D,EPodsumowanie Liczby rzeczywiste – co to takiego ? Liczby rzeczywiste jest to zbiór, który składa się z sumy dwóch zbiorów: zbioru liczb wymiernych oraz zbioru liczb rzeczywiste Liczby rzeczywiste – przykłady Zbiór liczb rzeczywistych jest największym zbiorem występującym w matematyce, dlatego też do tego zbioru należy każda liczba np:1,5,9,\frac{5}{7},π, Ogólnie takich liczb jest nieskończenie wiele. Spełniają aksjomat ciągłości, to znaczy, że nie występują luki pomiędzy liczbami na osi liczbowej. Liczby naturalne Liczby naturalne to liczby całkowite, dodatnie:1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,... Zbiór liczb naturalnych oznaczamy literą N. Możemy więc zapisać:N=\{1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,...\} Liczby całkowite Zbiór liczb całkowitych jest to zbiór liczb naturalnych jak i zbiór liczb przeciwnych do nich, wliczamy tu również liczbę zero. Zatem można zapisać, że liczby całkowite są to:...,−9,−8,−7,−6,−5,−4,−3,−2,−1,0,1,2,3,4,5,6,7,8,9,... Zbiór liczb całkowitych oznacza się symbolem = \{...,−9,−8,−7,−6,−5,−4,−3,−2,−1,0,1,2,3,4,5,6,7,8,9,...\} Można wyróżnić zbiór liczb całkowitych dodatnich jak i ujemnych: Liczby wymierne Liczby wymierne to takie liczby, które można zapisać w postaci ułamka zwykłego:\frac{n}{m} n oraz m są liczbami całkowitymi, należy pamiętać że m musi być różne od 0 (m≠0) Zbiór liczb wymiernych oznaczamy symbolem Q. Liczby niewymierne Liczby niewymierne to takie liczby, które nie można zapisać za pomocą ułamka zwykłego. Liczby te tworzą wraz z liczbami wymiernymi zbiór liczb rzeczywistych R. Przykłady liczb niewymiernych:\sqrt{3}, \sqrt{5}, 3\sqrt{3}, π Liczby parzyste Liczby parzyste to takie liczby całkowite, które dają się podzielić przez dwa bez reszty. Wzór na liczbę parzystą ma postać:2k dla k∈C Przykładami liczb parzystych są:...,-42,−2,0,6,10,18,48,100,180,... Liczby nieparzyste Liczby nieparzyste, to takie liczby całkowite, które nie dają się podzielić przez dwa bez reszty. Resztą z dzielenia jest jeden. Ogólny wzór na każdą liczbę parzystą jest więc następujący:2k+1 dla k∈C Co ciekawe suma dwóch liczba nieparzystych będzie liczba parzystą, natomiast iloczyn dwóch liczb nieparzystych będzie liczbą nieparzystą. Przykłady liczb nieparzystych:...,−13,−1,1,9,17,33,101,... Liczby przeciwne Liczby przeciwne, to dwie takie liczby, których suma wynosi zero. Najprościej mówiąc jedna liczba jest do drugiej przeciwna, jeśli ma taką samą wartość, lecz przeciwny znak. Przykłady liczb przeciwnych:Liczba 1 jest przeciwna do −1, gdyż 1+(−1)=0Liczba \frac{1}{3} jest przeciwna do -\frac{1}{3}, gdyż \frac{1}{3}+(-\frac{1}{3})=0Liczba −π jest przeciwna do π, gdyż −π+π=0 Liczby odwrotne Liczba odwrotna do danej liczby a, to taka liczna b, że a∗b=1. Jeszcze prościej mówiąc: Liczba odwrotna do liczby a, to liczba \frac{1}{a}, gdyż a∗\frac{1}{a}=1. Przykłady:Liczba odwrotna do liczby 3, to \frac{1}{3}, gdyż 3∗\frac{1}{3}=1Liczba odwrotna do liczby \frac{7}{8}, to \frac{8}{7}, gdyż \frac{7}{8}∗\frac{8}{7}=1Liczba odwrotna do liczby \sqrt{3}, to \frac{1}{\sqrt{3}}, gdyż \sqrt{3}∗\frac{1}{\sqrt{3}}=1 Liczby pierwsze Liczby pierwsze to liczby naturalne większe od jeden, które dzielą się tylko przez jeden i samą siebie. Zbiór liczb pierwszych w przedziale od 1 do 100 jest następujący:x∈\{2,3,5,7,11,13,17,19,23,29,31,37,41,43,47,53,59,61,67,71,73,79,83,89,97\} Liczby złożone Liczby złożone to liczby naturalne większe od jeden, które mają więcej niż dwa dzielniki. W związku z tym każda liczba większa od jeden nie będąca liczbą pierwszą jest liczbą złożoną. Przykłady liczb złożonych:4,6,9,10,12,14,15,16,18,20,21,22,24,25,26,... dlatego, że:4=2∗26=3∗29=3∗310=5∗212=6∗2=3∗2∗2 Liczba pi Liczba π, to liczba wyrażająca stosunek długości okręgu do jego średnicy. Liczba π w przybliżeniu jest równa:π≈3,1415926536.... Liczba π jest liczbą niewymierną i przestępną. Notacja wykładnicza Aby zapisać liczbę w notacji wykładniczej musimy skorzystać ze wzoru:a⋅10^n gdzie: a – jest to liczba rzeczywista z przedziału 0) Wzory działań na potęgacha^m⋅a^n=a^{m+n} \frac{a^m}{a^n}=a^{m−n} a^n⋅b^n=(a⋅b)^n \frac{a^n}{b^n}=(\frac{a}{b})^n (a^m)^n=a^{m⋅n} Pierwiastki Pierwiastkowanie liczb jest to działanie arytmetyczne odwrotne do potęgowania. Pierwiastek arytmetyczny stopnia n z liczby nieujemnej a, to taka liczba nieujemna b, która spełnia następującą równość b^n=a. Pierwiastek zapisujemy symbolem \sqrt[n]{a}.\sqrt[n]{a}=b⇔b^n=a gdzie: a – liczba pierwiastkowana, n – stopień pierwiastka, b – pierwiastek n-go stopnia z liczby a – wynik pierwiastkowania. Wzory działań na pierwiastkach\sqrt{a}*\sqrt{b} = \sqrt{a*b}\frac{\sqrt{a}}{\sqrt{b}}=\sqrt{\frac{a}{b}}\sqrt[n]{a}=a^{\frac{1}{n}}\sqrt{a^2} = |a| NWW Najmniejsza wspólna wielokrotność (NWW) jest związana tylko z liczbami naturalnymi. Jest to taka najmniejsza liczba, która dzieli się bez reszty przez te dowolne liczby naturalne. Najmniejsza wspólna wielokrotność najczęściej używana jest w znajdowaniu wspólnego mianownika. Przykład: Mając liczby 3 i 4 można wypisać ich wielokrotności w następujący sposób: wielokrotności liczby 3 – 3;6;9;12;15;18;21;24;27;30;33;36;⋯, wielokrotności liczby 4 – 4;8;12;16;20;24;28;32;36;⋯, Najmniejszą wspólną wielokrotnością jest najmniejsza z zaznaczonych liczb czyli 12. NWW(3;4)=12 Jak obliczyć najmniejsza wspólna wielokrotność? Obie liczby należy rozłożyć na czynniki pierwsze, następnie zakreślić czynniki, które się powtarzają w obu rozkładach, potem bierzemy pierwszą liczbę i czynniki niezakreślone z drugiego rozkładu i mnożymy przez siebie. 12 | (2) 6 | 2 3 | (3) 1 | 30 |(2) 15 |(3) 5 | 5 1 | NWW(12;30) = 12 * 5 = 60 lub NWW(12;30) = 30 * 2 = 60 NWD Największy wspólny dzielnik (NWD) – jest to liczba naturalna, przez którą można podzielić dowolną parę liczb całkowitych, tak aby z dzielenia nie została reszta. Jak znajduje się największy wspólny dzielnik? Mając dwie liczby, rozkładamy je na czynniki pierwsze, potem wybieramy te, które się powtarzają w obu liczbach i mnożymy je przez siebie. Przykład: NWD(54; 36): 54 | (2) 27 | (3) 9 | (3) 3 | 3 1 | 36 | (2) 18 | 2 9 | (3) 3 | (3) 1 | NWD(54; 36) = 2 * 3 * 3= 18 Usuwanie niewymierności z mianownika Usuwanie niewymierności z mianownika – jest to proces polegający na usunięciu pierwiastków z mianownika ułamka. Najczęściej wykonujemy to mnożąc licznik i mianownik ułamka przez tę samą liczbę. Najlepszy będzie przykład:\frac{2}{\sqrt{3}} = \frac{2*\sqrt{3}}{\sqrt{3}*\sqrt{3}} = \frac{2\sqrt{3}}{3} Logarytmy Logarytm – przy podstawie a z liczby b oznacza taką liczbę c, będącą potęgą, do której podstawa logarytmu a musi być podniesiona, aby dać liczbę logarytmowaną b, czyli:log_ab=c⇔a^c=b Logarytm dziesiętny – to taki logarytm, którego podstawą jest liczba 10. W zapisie logarytmu dziesiętnego pomija się podstawę logarytmu, zapisując log_x lub lg_x, co jest równoznaczne z log_{10} Logarytm naturalny – to taki logarytm, którego podstawą jest liczba e równa w przybliżeniu 2,718281828. Logarytm naturalny zapisujemy jako lnx, co jest równoznaczne z wzory: Jeżeli a>0,a≠1,b>0 oraz c>0, to:log_ab+log_ac=log_a(b⋅c)log_ab−log_ac=log_a(\frac{b}{c})n⋅log_ab=log_a(b^n)=log_{a^{\frac{1}{n}}}ba^{log_ab}=blog_ab=\frac{log_cb}{log_ca} Wartość bezwzględna Wartością bezwzględną – dowolnej liczby rzeczywistej x jest: – ta sama liczba rzeczywista x, gdy x≥0 – liczba −x (przeciwna do x), gdy x. W obu przypadkach domykamy nawiasy ze względu na znak mniejszy-równy (≤) oraz więszky-równy(≥). Zbiory Zbiór – to pewna całość złożona z pewnej ilości obiektów, tymi obiektami mogą być liczby całkowite, książki na regale, buty w szafce i wiele innych. Zbiory oznaczamy zawsze wielkimi literami alfabetu. Każdy zbiór składa się z elementów, elementy oznaczamy małymi literami. Wyjątkiem jest zbiór pusty, który nie zawiera żadnego elementu. Przykłady zbiorów:Suma zbiorów – A∪BSuma zbiorówIloczyn zbiorów – A∩BIloczyn zbiorówRóżnica zbiorów – A\BRóżnica zbiorów A\BRóżnica zbiorów – B\ARóżnica zbiorów B\AZbiór – AZbiór AZbiór – BZbiór BZbiór pusty – A∩B = ØZbiór pusty Własności zbiorów: – przemienność sumy zbiorów A ∪ B = B ∪ A – łączność sumy zbiorów (A ∪ B) ∪ C = A ∪ (B ∪ C) – rozdzielność sumy względem iloczynu zbiorów A ∪ (B ∩ C) = (A ∪ B) ∩ (A ∪ C) – przemienność iloczynu zbiorów A ∩ B = B ∩ A – rozdzielność iloczynu względem sumy zbiorów A ∩ (B ∪ C) = (A ∩ B) ∪ (A ∩ C) – łączność iloczynu zbiorów (A ∩ B) ∩ C = A ∩ (B ∩ C) – prawa de Morgana dla zbiorów (A ∪ B)' = A' ∩ B' oraz (A ∩ B)' = A' ∪ B' Oś liczbowa Prostą, na której obrano punkt zerowy, jednostkowy (odległość między punktem zerowym a jednostkowym jest równa 1) oraz jeden ze zwrotów tej prostej uznano za dodatni nazywamy osią liczbową. Każdej liczbie rzeczywistej można przyporządkować dokładnie jeden punkt na osi liczbowej. Liczbę x przyporządkowaną punktowi P na osi liczbowej nazywamy współrzędną punktu P na tej rzeczywiste – wykres Jak określić współrzędne punktów A,B,C,D,E Ponieważ punkt E jest oddalony od punktu zerowego o dwie i pół jednostki w kierunku osi liczbowej, jego współrzędna wynosi 2,5. Punkt C jest oddalony o jedną jednostkę (współrzędna zatem jest równa 1). Punkt B (podobnie jak punkt C) jest również oddalony od punktu zerowego o jedną jednostkę, ale w stronę przeciwną niż wynosi zwrot osi liczbowej, współrzędną punktu B jest zatem liczba -1. Współrzędna punktu A jest liczba -2, a punktu D liczba 0,5. Nasuwa się pytanie czy zero jest liczbą rzeczywistą? Tak, zero jest liczbą rzeczywistą. Należy przy tym także do zbioru liczb wymiernych, całkowitych i naturalnych (w zależności od przyjętej umowy). Wykonalność działań w zbiorze liczb rzeczywistych W zbiorze liczb rzeczywistych wykonalne są wszystkie podstawowe działania: dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie, za wyjątkiem dzielenia przez zero. Podsumowanie Jest to największy zbiór występujący w matematyce, można go znaleźć w każdym dziale matematyki jaki poznajemy w szkole. Umiejętność wykorzystywania znajomości rozróżniania zbiorów przydaje się w dalszych etapach kształcenia. W ramach przyswojenia nowej wiedzy gorąco zapraszam do zapoznania się z zadaniami również:Zadania zamknięteĆwiczenia krótkiej odpowiedziZadania otwarte

Liczba urojona i jest zdefiniowana jako pierwiastek kwadratowy z liczby ujemnej. Każda liczba rzeczywista pomnożona przez i jest również znana jako liczba urojona. Liczby urojone zdecydowanie rozszerzają naszą koncepcję liczby, ponieważ wcale nie są tym, o czym myśleliśmy, kiedy po raz pierwszy nauczyliśmy się liczyć.

Zbiór liczb rzeczywistych jest to suma zbioru liczb wymiernych i zbioru liczb niewymiernych: . Przykłady liczb rzeczywistych Przykładem liczby rzeczywistej jest dowolna liczba wymierna lub niewymierna. Są to więc liczby: 0, 1, 12347593, -4564, 1/2, π, √2, √5, 1-2√2, podstawa logarytmu naturalnego i wiele innych liczb. Takich liczb jest nieskończenie wiele. Co więcej, liczb rzeczywistych między dwiema liczbami naturalnymi, na przykład 0 i 1 również jest nieskończenie wiele. Liczby rzeczywiste spełniają aksjomat ciągłości. Mówiąc bardzo obrazowo oznacza to, że nie ma luk między liczbami na osi liczbowej. Co to jest oś liczbowa? Na to pytanie odpowiadamy niżej. Oś liczbowa Prostą, na której obrano punkt zerowy, jednostkowy (odległość między punktem zerowym a jednostkowym jest równa 1) oraz jeden ze zwrotów tej prostej uznano za dodatni nazywamy osią liczbową. Każdej liczbie rzeczywistej można przyporządkować dokładnie jeden punkt na osi liczbowej. Liczbę x przyporządkowaną punktowi P na osi liczbowej nazywamy współrzędną punktu P na tej osi. Przykład Oto jak określić współrzędne punktów A,B,C,D oraz D. Ponieważ punkt D jest oddalony od punktu zerowego o dwie jednostki w kierunku osi liczbowej, jego współrzędna wynosi 2. Punkt E jest oddalony o jednostki (współrzędna zatem jest równa Punkt A (podobnie jak punkt D) jest również oddalony od punktu zerowego o 2 jednostki, ale w stronę przeciwną niż wynosi zwrot osi liczbowej, współrzędną punktu A jest zatem liczba -2. Współrzędna punktu B jest liczba -1, a punktu C liczba -1/2. W zbiorze R określone są relacje: nierówności ">" oraz "<" nazywane mocnymi (ostrymi), nierówności: "≥" (większe lub równe) oraz "≤" (mniejsze lub równe) nazywane słabymi (nieostrymi) oraz znak równości "=". Pytania Czy 0 jest liczbą rzeczywistą? Tak, zero jest liczbą rzeczywistą. Należy przy tym także do zbioru liczb wymiernych, całkowitych i naturalnych (w zależności o przyjetej umowy). Czy w zbiorze liczb rzeczywistych istnieje taka liczba, która nie jest ani liczbą wymierną, ani liczbą niewymierną? Nie. Ponieważ zbiór R jest sumą zbioru liczb wymiernych i niewymiernych, nie ma w nim innych interakcyjne pomogą przygotować się na sprawdzian, test, egzamin, a ponadto usystematyzują wiedzę z danej dziedziny. To także świetny trening do matury. Wiele ćwiczeń to dobre zadania zagadnienia z tej lekcjiLiczby naturalneLiczba naturalna jest to liczba ze zbioru N={0,1,2,3,4,...}Liczby całkowiteLiczba całkowita jest to liczba ze zbioru C={0,1,-1,2,-2,3,-3,4,-4,...}Liczby wymierneCo to są liczby wymierne, co to jest ułamek zwykły i ułamek dziesiętny? Skracanie ułamków niewymierneCo to są liczby niewymierne?Kres górny i kres dolny zbioruCo to jest kres górny i kres dolny, zbiór ograniczony z góry i z dołu?Przedziały liczboweCo to są przedziały liczbowe? Działania na przedziałach wiedzySprawdź swoje umiejętności z materiału zawartego w tej quizyOś liczbowaSzkoła podstawowaKlasa 4Liczba pytań: 10Oś podstawowaKlasa 4O ile różnią się liczby? podstawowaKlasa 5© 2008-10-18, ART-88 Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu. Rozwiązaniem tej krzyżówki jest 6 długie litery i zaczyna się od litery L Poniżej znajdziesz poprawną odpowiedź na krzyżówkę całkowita lub rzeczywista , jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w zakończeniu krzyżówki, kontynuuj nawigację i wypróbuj naszą funkcję wyszukiwania.

Zakres szkoły podstawowej. RÓWNANIA: ax+b=0 Jeżeli dwa wyrażenia algebraiczne, z których przynajmniej jedno zawiera zmienna, połączmy symbolem „=”, to otrzymamy równanie. Zmienną(zmienne) nazywamy wtedy niewiadomą(niewiadomymi). Część wspólną dziedzin obu wyrażeń algebraicznych, z których utworzone jest równanie, nazywamy dziedziną równania. Na ogół dziedziną równań jest zbiór liczb rzeczywistych R. 3(x+5)=2x+20; 2x=8. Są to równania z jedną niewiadomą, gdyż występuje w nich tylko jedna zmienna. Dziedziną ich jest zbiór liczb R. Rozwiązaniem równania z jedną niewiadomą nazywamy liczbę należącą do dziedziny równania, która podstawiona do równania w miejsce niewiadomej zmienia to równanie w równość(tzn. w zdanie prawdziwe). Jeśli pewna liczba jest rozwiązanie równania, to mówimy, że spełnia ona to równanie. Rozwiązać równanie, tzn. znaleźć zbiór wszystkich rozwiązań tego równania. Zbiór może się składać z jednego lub z kilku rozwiązań, może być zbiorem pustym lub nieskończonym. Np. równanie 2x+1=5 ma jedno rozwiązanie x=2 (dla a0 x=) Równanie x=1 ma dwa rozwiązania x1=1, x2=-1 Równanie x=-4 nie ma rozwiązania, bo kwadrat dowolnej liczby rzeczywistej jest liczbą nieujemną Równanie 2x+6=2(x+3) ma nieskończenie wiele rozwiązań, bo każda liczba rzeczywista jest rozwiązaniem tego równania (dla a=0 i b=0). Dwa równania nazywamy równoważnymi, jeżeli mają takie same dziedziny i te same zbiory rozwiązań. Równania rozwiązujemy przekształcając je równoważnie, wykorzystując twierdzenia o równoważności równań. Twierdzenie 1 Jeżeli po jednej lub po obu stronach równania wykonamy występujące tam działania albo przeprowadzimy redukcje wyrazów podobnych, to otrzymamy równanie równoważne danemu. wykonujemy mnożenie po lewej stronie 3x+15-4x-8=10-3x wykonujemy redukcje wyrazów podobnych po lewej stronie -x+7=10-3x Twierdzenie 2 Jeżeli do obu stron równania dodamy( lub od obu stron równania odejmiemy) ten sam jednomian, to otrzymamy równanie równoważne danemu równaniu. Np. –x+7=10-3x |+3x –x+7+3x =10-3x+3x |-7 –x+7+3x-7 =10-3x+3x-7 | redukcja wyrazów podobnych -x=3x=10-7 2x=3 W praktyce mówmy o przenoszeniu jednomianów(wyrazów równania) z jednej strony równania na drugą, z przeciwnym znakiem. Twierdzenie 3 Jeśli obie strony równania pomnożymy(podzielimy) przez te samą liczbę różną od zera, to otrzymamy równanie równoważne danemu. Np. 2x=3 |:2 x=1,5 Rozwiązaniem równania jest liczba 1,5. RÓWNANIA LINIOWE Równanie, które po przekształceniach równoważnych można sprowadzić do postaci ax+b=0, gdzie a i b są ustalonymi liczbami, a x – niewiadomą, nazywamy równaniem liniowym lub równaniem pierwszego stopnia w przypadku, gdy a0. Aby rozwiązać równanie, szukamy miejsc zerowych funkcji liniowej xax+b lub b). (2x+3) -(3x+9)=(x+3)(x-3)+3x Przy rozwiązywaniu równań stosujemy co układa się nam w schemat: 1) Po obu stronach równania wykonujemy występujące tam działania. 2) Jednomiany zawierające niewiadomą poznosimy na jedną stronę równania, a jednomiany będące liczbami-na drugą stronę. Przenosząc jednomian z jednej strony na drugą, zmieniamy znak tego jednomianu na przeciwny. 3) Po obu stronach równania przeprowadzamy redukcje wyrazów podobnych. 4) Obie strony równania dzielimy przez współczynnik przy niewiadomej. Rozwiązując równania: Np. a). x=2 lub b). x=-1 –rozwiązaniem równania jest liczba c).3(x+2)=2(x+1)+x+4 0*x=0 - rozwiązaniem jest każda liczba R, bo 0*[cokolwiek]=0. d).4(x+1)-3(2x+3)=-2+8 0*x=13 -równanie nie ma rozwiązania. NIERÓWNOŚCI LINIOWE Jeżeli dwa wyrażenia algebriczne, z których przynajmniej jedno zawiera zmienna, połączymy jednym z symboli„>” lub „”to otrzymamy nierówność. Zmienna występująca w nierówności to niewiadoma. Cześć wspólną dziedzin obu wyrażeń algebraicznych, z których jest utworzona nierówność, nazywamy dziedziną nierówności. Rozwiązaniem nierówności z jedną niewiadomą nazywamy taką liczbę (należącą do dziedziny nierówności), która podstawiona do nierówności w miejsce niewiadomej zamienia tę nierówność w zadanie prawdziwe. Jeśli pewna liczba jest rozwiązaniem danej nierówności, to mówimy, że spełnia ona tę nierówność. Rozwiązać nierówność tzn. znaleźć jej zbiór rozwiązań. Dwie nierówności nazywamy równoważnymi, gdy mają te same dziedziny i te same zbiory rozwiązań. Nierówności rozwiązujemy wykorzystując twierdzenia o równoważności nierówności: Twierdzenie 1 Jeżeli po jednej lub po obu stronach nierówności wykonamy występujące tam działania a, to otrzymamy nierówność równoważną danej. Twierdzenie 2 Jeżeli do obu stron nierówności dodamy( lub od obu stron nierówności odejmiemy) ten sam jednomian, to otrzymamy nierówność równoważną danej. Twierdzenie 3 Jeśli obie strony nierówności pomnożymy lub podzielimy przez te samą liczbę dodatnią różną od zera, to otrzymamy nierówność równoważną danej. Twierdzenie 4 Jeśli obie strony nierówności pomnożymy lub podzielimy przez te samą liczbę ujemną zmieniając jednocześnie zwrot tej nierówności na przeciwny, to otrzymamy nierówność równoważną danej. Jeżeli nierówność po uporządkowaniu ma postać ax+b>0, ax+b0, ax+b0, to nazywamy ją nierównością liniową. |*4 (z 12x+4-x+3>16x-8 (z 12x-3-16x>-8-4-3 (z -5x>-15 x Zbiorem rozwiązań nierówności jest zbiór liczb R mniejszych od 3. Rozwiązanie algebraiczne: x(-,3) Rozwiązanie graficzne: b).(x-2) 0 Zbiorem rozwiązań jest R, ponieważ kwadrat dowolnej liczby R jest liczba nieujemną, więc rozwiązaniem jest tu każda liczba rzeczywista. RÓWNANIA I NIERÓWNOŚCI KWADRATOWE Równanie postaci ax+bx+c=0, gdzie a0 nazywamy równaniem kwadratowym. Aby rozwiązać równanie(postaci ax+c=0), szukamy miejsc zerowych funkcji x ax+c Np. a) (x-1) +(2x+4)=2x+9 x=-4 Równanie to nie ma rozwiązania, gdyż nie ma liczby R, której kwadrat jest liczbą ujemną. b). 10(x-1)+(3x-1) =(2x+1) +(2x+3) (2x-3) x-1=0 (x-1)(x+1)=0 x1=1 lub x2=-1 Równanie to ma dwa rozwiązania. Nierówności kwadratowe w postaci ax+c>0 lub ax+c kwadratowej. Aby rozwiązać nierówności w tej postaci, szukamy odpowiedzi na pytanie, dla jakich argumentów x funkcja x ax+c przyjmuje odpowiednio wartości dodatnie lub ujemne. Np. x-9>0 Rysujemy wykres funkcji y= x-9 Z wykresu odczytujemy dla jakich argumentów wartości funkcji są dodatnie Dla x3 Np. x+4<0 Cały wykres funkcji y= x+4 jest powyżej osi x. Oznacza to, że dla każdej wartości argumentu x wartość tej funkcji jest dodatnia. Dlatego zbiorem nierówności jest zbiór pusty. ZASTOSOWANIE RÓWNAŃ I NIERÓWNOŚCI DO ROZWIĄZYWANIA ZADAŃ TEKSTOWYCH Aby rozwiązać zadanie tekstowe za pomocą równania lub nierówności postępujemy następująco: 1) Obieramy niewiadomą i oznaczamy ją dowolną literą, 2) Za pomocą obranej niewiadomej i danych z zadania wyrażamy wielkości występujące w zadaniu. 3) Wyszukujemy wielkość występującą w zadaniu, którą możemy opisać za pomocą niewiadomej i danych na dwa różne sposoby. 4) Układamy równanie(nierówność). 5) Sprawdzamy, które rozwiązania równania(nierówności) spełniają warunki zadania. 6) Formułujemy odpowiedź. Np. Spośród czterech liczb każda następna jest o 4 mniejsza od poprzedniej. Iloczyn pierwszej i drugiej tych liczb jest Rozwiązanie: x-największa z szukanych liczb x-4 – II liczba x-8 – III licza x-12 – IV liczba najmniejsza Po uwzględnieniu warunku podanego w zadaniu otrzymujemy: x(x-4)=(x-8)(x-12)+224 16x=320 Stąd: x=20, x-4=16, x-8=12, x-12=8 Otrzymamy liczby spełniają warunki zadania, gdyż 20*16=320, 12*8=96, i 320-96=224 Odp: Szukanymi liczbami są: 20, 16, 12, 8. UKŁADY RÓWNAŃ Równaniem pierwszego stopnia z dwiema niewiadomymi nazywamy równanie postaci ax+by+c=0 (gdzie x, y – niewiadome , a, b, c – ustalone liczby a0 b0) lub równanie równoważne danemu. Równoważność równań z dwiema nie wiadomymi rozumiemy podobnie jak równoważność równań z jedną niewiadomą. Słuszne też są dla nich analogiczne twierdzenia o równoważności równań. Rozwiązaniem równania z dwiema niewiadomymi jest para liczb spełniających to równanie np. 2x+y=5 sa pary (0, 5), (1, 3), (2, 1), (3, -1) itp. Takie równanie ma nieskończenie wiele rozwiązań. Jeżeli dane są dwa równania z dwiema niewiadomymi i szukamy par liczb, które spełniają jednocześnie każde z danych równań, to, mówimy, że dane równania tworzą układ równań. Rozwiązaniem układu równań nazywamy każdą parę liczb spełniających jednocześnie oba równania. Rozwiązać układ równań tzn. znaleźć zbiór wszystkich jego rozwiązań. METODY ROZWIĄZYWANIA UKŁADÓW RÓWNAŃ. GraficznaAlgebraiczna ü Metoda podstawiania, ü Metoda przeciwnych współczynników Metoda podstawiania Np. Najpierw z któregoś równania wyznaczmy jedną niewiadomą (wyrażamy za pomocą drugiej niewiadomej) i otrzymane wyrażenie podstawiamy w miejsce wyznaczonej niewiadomej do drugiego równania. Wyznaczamy y z I równania i podstawiamy w miejsce y do drugiego równania. Powstaje układ równoważny danemu. Rozwiązujemy ten układ: Rozwiązaniem jest para liczb (1, 2). Metoda przeciwnych współczynników Metoda ta polega na umiejętnym wykorzystaniu twierdzenia. Twierdzenie Jeżeli w układzie równań dodamy stronami równania, to otrzymamy równanie, które wraz dowolnym równaniem układu tworzy nowy układ równań, równoważny danemu. Np. Najpierw tak mnożymy obie strony jednego (lub obu równań) przez liczbę dobraną tak, by otrzymać równania, w których współczynniki przy jednej niewiadomej będą liczbami przeciwnymi. Dodajemy stronami równania otrzymanego układu otrzymujemy równanie: -2x+2x+2y+3y=-6+11 (Twierdzenia) otrzymujemy układ który rozwiązujemy metodą podstawiania i otrzymujemy parę liczb(4, 1). W powyższych równaniach układ miał dokładnie jedno rozwiązanie w postaci pary liczb. Może mieć też nieskończenie wiele rozwiązań, wiele par liczb. Np. 0x+0y=0 Może nie mieć rozwiązania.

Liczba w kontrolce typu Liczba rzeczywista może być prezentowana z precyzją do 7 cyfr (łącznie z miejscami po przecinku). Na definicji kontrolki dostępne są następujące pola: Nazwa wyświetlana – jest to pole, którego zawartość będzie widoczna na karcie obiegu, wartość pola nie musi być unikalna, dzięki temu możliwe jest Szczegóły Odsłony: 4044 Podzbiory zbioru liczb rzeczywistych R Zbiór liczb naturalnych oznaczamy literą N Zbiór N jest zbiorem nieskończonym, w którym nie ma liczby największej, natomiast najmniejsza liczba to 0. Zbiór liczb całkowitych oznaczamy literą C Zbiór C jest zbiorem nieskończonym, w którym nie ma liczby ani największej ani najmniejszej. Zbiór liczb wymiernych oznaczamy literą W. Zbiór W to zbiór takich liczb, które można przedstawić w postaci , gdzie oraz są liczbami całkowitymi i , co zapisujemy: Jeśli dany jest ułamek , to nazywamy licznikiem ułamka, a mianownikiem ułamka. Jeśli licznik ułamka podzielimy przez jego mianownik to otrzymamy rozwinięcie dziesiętne ułamka np.: Okres rozwinięcia dziesiętnego jest to najmniejsza, powtarzająca się po przecinku grupa cyfr. Dla ułamka okres składa się tylko z cyfry 2, dla ułamka okres ma 6 cyfr: . Zbiór liczb niewymiernych oznaczamy literami NW. Zbiór NW jest zbiorem tych wszystkich liczb rzeczywistych, które nie są wymierne np.: Rozwinięcia dziesiętne liczb niewymiernych są nieskończone i nieokresowe. Definicja 1. Wartością bezwzględną liczby rzeczywistej nazywamy: - liczbę jeśli jest liczbą nieujemną, - liczbę przeciwną do jeśli jest liczbą ujemną. Wartość bezwzględną liczby zapisujemy , wówczas Przykład 1. Geometryczną interpretacją zbioru liczb rzeczywistych jest oś liczbowa. Oś liczbowa jest to prosta o dodatnim zwrocie, który wskazuje kierunek, w którym wzrastają liczby. Każdej liczbie rzeczywistej, odpowiada na osi liczbowej tylko jeden punkt i każdemu punktowi na osi odpowiada tylko jedna liczba rzeczywista. Obejrzyj rozwiązanie: Zbiory liczbowe. Oś liczbowa - definicje, przykłady

Googol to liczba wynosząca 10 do potęgi 100, w formie tradycyjnej przyjmująca postać stu zer poprzedzonych jedynką. Nazwa ta została wymyślona przez dziewięcioletniego Miltona Sirotta, siostrzeńca matematyka Edwarda Kasnera. Badacz opisał twór siostrzeńca i spopularyzował termin w środowisku naukowym.

Liczba r jest najmniejszą liczbą rzeczywistą spełniającą nierówność I I ≤ . Zakoduj pierwsze trzy cyfry rozwinięcia dzisiętnego liczby r Musimy założyć, że najmniejsza liczba to ta którą wpisaliśmy a nie 0. jeśli chodzi o warunek dla najmniejszej to jest odwrotny do największej, czyli jeżeli istnieje jakaś mniejsza to wtedy przypisz ją do najmniejszej. komentarz przez VBService Ekspert. będzie wczytywał n liczb rzeczywistych. i = 1 while i Kiedy mężczyzna nauczył się liczyć, miał dośćpalce określające, że dwa mamuty chodzące w pobliżu jaskini są mniejsze niż stado za górą. Ale skoro tylko zdał sobie sprawę, że taka notacja pozycyjna (gdy liczba ma określone miejsce w długim rzędzie), zaczął się zastanawiać: co dalej, jaka jest największa liczba? Od tego czasu najlepsze umysły zaczęły szukać sposobu obliczenia takich ilości, a co najważniejsze, jakie znaczenie ma ich na końcu rzęduKiedy uczniowie zostaną wprowadzeni do początkowegokoncepcja liczb naturalnych, na krawędziach serii liczb, ostrożnie umieszcza elipsę i wyjaśnia, że największe i najmniejsze liczby są kategoriami bez znaczenia. Zawsze istnieje możliwość dodania jednego do największej liczby i nie będzie on już największy. Ale postęp nie byłby możliwy, gdyby nie byli ci, którzy chcieli znaleźć sens tam, gdzie nie powinno liczb nieskończoności z wyjątkiem przerażających io nieokreślonym znaczeniu filozoficznym, stworzyły trudności czysto techniczne. Musiałem szukać symboli dla bardzo dużych liczb. Początkowo czyniono to osobno dla głównych grup językowych, a wraz z rozwojem globalizacji pojawiły się słowa odnoszące się do największej liczby, ogólnie akceptowanej na całym sto, tysiącW każdym języku dla liczb o znaczeniu praktycznym znaleziono własną języku rosyjskim jest to przede wszystkim seria od zera do dziesięciu. Do stu, kolejne liczby są nazywane lub oparte na nich, z małą zmianą w korzeniach - „dwadzieścia” (dwa do dziesięciu), „trzydzieści” (trzy do dziesięciu) itd., Lub są złożone: „dwadzieścia jeden”, „pięćdziesiąt cztery „ Wyjątkiem jest to, że zamiast „czternastu” mamy wygodniejszą „czterdzieści”.Największą dwucyfrową liczbą jest „dziewięćdziesiąt dziewięć”.- ma nazwę złożoną. Ponadto, z ich własnych tradycyjnych nazw - „sto” i „tysiąc”, reszta powstaje z niezbędnych kombinacji. Podobna sytuacja w innych popularnych językach. Logiczne jest myślenie, że dobrze znane imiona zostały nadane liczbom i liczbom, którymi zajmowali się zwykli ludzie. Nawet tysiąc głów bydła mogło być zwykłym chłopem. Z milionem było trudniej i zaczęło się kwintillion, deciardW połowie XV wieku Francuz Nicolas Schucke zaW celu wyznaczenia największej liczby zaproponowano system nazewnictwa na podstawie liczebników ze wspólnych łacińskich uczonych. W języku rosyjskim zostały poddane pewnym modyfikacjom w celu ułatwienia wymowy:1 - Unus - - Duo, Bi (podwójne) - duo, - Tres - - Quattuor - - Quinque - - Seks - - Septem - - Octo - - Novem - - Decem - nazw miała wynosić milion, od „miliona” - „duży tysiąc” - tj. 1 000 000 - 1 000 ^ 2 - tysiąc kwadratów. To słowo, które wymienia największą liczbę, po raz pierwszy użyte przez słynnego nawigatora i naukowca Marco Polo. Tak więc tysiąc w trzecim stopniu stało się bilionem, 1000 ^ 4 - biliardem. Inny Francuz, Peletier, zaproponował liczby, które Shuke nazwał „tysiącem milionów” (10 ^ 9), „tysiąc miliardów” (10 ^ 15) i tak dalej, użyj końcówki „-billion”. Okazało się, że 1 000 000 000 to miliard, 10 ^ 15 - bilard, jednostka z 21 zero bilionów i tak francuskich matematyków zaczęła być stosowana w wielu krajach. Ale stopniowo okazało się, że 10 ^ 9 w niektórych pracach zaczęli dzwonić nie miliard,i miliard. A w Stanach Zjednoczonych przyjęto system, w którym kończący się milion otrzymał stopnie nie miliona, jak Francuzi, ale tysiące. W rezultacie dziś istnieją dwie skale na świecie: „długie” i „krótkie”. Aby zrozumieć, jaką liczbę oznacza nazwa, na przykład biliard, lepiej jest wyjaśnić, w jakim stopniu liczba 10 jest wzniesiona. w tym w Rosji (chociaż mamy 10 ^ 9 - nie miliard, ale miliard), jeśli w 24 jest „długi”, przyjęty w większości regionów Viginilliard i MilleillionPo ostatnim użyciuliczebnik jest deci, a tworzy się decyl - największa liczba bez złożonych formacji wyrazów - 10 ^ 33 w krótkiej skali, dla następujących cyfr używane są kombinacje niezbędnych przedrostków. Otrzymuje się nazwy złożone, takie jak tredecillion - 10 ^ 42, quindecillion - 10 ^ 48 itd. Niekompozytowi Rzymianie zdobyli własne nazwy: dwadzieścia - viginti, sto - centum i jeden tysiąc - mille. Postępując zgodnie z zasadami Shyuke, można tworzyć nazwy potworów w nieskończoność. Na przykład liczba 10 ^ 308760 nazywa się ducentuno lub te konstrukcje są interesujące tylko dla ograniczonychdo liczby ludzi - nie są one używane w praktyce, a same te wielkości nie są nawet związane z teoretycznymi problemami lub twierdzeniami. Liczebniki-olbrzymy, czasami otrzymujące bardzo dźwięczne nazwy lub nazywane nazwiskiem autora, są przeznaczone do czysto teoretycznych Legion, AsankheyaProblem ogromnych liczb martwi się i „przed komputerem”pokolenia. Słowianie mieli kilka systemów liczbowych, w niektórych osiągnęli ogromne wysokości: największa liczba to 10 ^ 50. Nazwy liczb z wysokości naszego czasu wydają się być poezją i czy wszystkie miały praktyczne znaczenie, tylko historycy i lingwiści wiedzą: 10 ^ 4 - „ciemność”, 10 ^ 5 - „legion”, 10 ^ 6 - „leodr”, 10 ^ 7 - kłamstwa, kruk, 10 ^ 8 - „talia”.Liczba asaskhyeya, nie mniej piękna z nazwy, jest wymieniona w buddyjskich tekstach, w starożytnych chińskich i starożytnych indyjskich kolekcjach sutr. Ilościowa wartość liczby asankheyanaukowcy powołują się na 10 ^ 140. Dla tych, którzy ją rozumieją, jest ona pełna boskiego znaczenia: jest tak wiele kosmicznych cykli, przez które dusza musi przejść, aby zostać oczyszczonym ze wszystkich fizycznych rzeczy zgromadzonych na długiej ścieżce odrodzenia i aby osiągnąć błogi stan googolplexMatematyk z Columbia University (USA)Edward Kasner z początku lat 20. zaczął myśleć o wielkich liczbach. W szczególności interesowało go dźwięczne i wyraziste imię pięknej liczby 10 ^ 100. Pewnego razu poszedł ze swoimi bratankami i opowiedział im o tym numerze. Dziewięcioletni Milton Sirotta zasugerował słowo googol - googol. Mój wujek otrzymał premię od swoich bratanków - nowy numer, który wyjaśniono w następujący sposób: jeden i tyle zer, ile możesz napisać, aż się zmęczysz. Nazwa tego numeru to googolplex. Po refleksji Quaschner zdecydował, że będzie to numer 10 ^ takich liczb Kashner widział więcejpedagogiczne: nauka nie znała niczego w takich liczbach i wyjaśnił przyszłym matematykom ich przykład, co może być największą liczbą w przeciwieństwie do jest elegancki pomysł nazywania małych geniuszyZałożyciele firmy promują nową wyszukiwarkę. Domena googol okazała się zajęta, a litera o wypadła, ale pojawiła się nazwa, której efemeryczna liczba może pewnego dnia stać się rzeczywista - jej akcje będą kosztować Shannona, numer Skyuz, mezon, megistonW przeciwieństwie do fizyków, okresowo się potykaz powodu ograniczeń narzuconych przez naturę matematycy kontynuują swoją podróż w kierunku nieskończoności. Claude Shannon (1916-2001), który lubi grę w szachy, wypełnił znaczeniem liczbę 10 ^ 118 - tak samo wiele wariantów pozycji może powstać w 40 Scuse z Południowej Afryki był zaangażowany w jeden zsiedem zadań zawartych na liście „problemów milenijnych” - hipoteza Riemanna. Dotyczy poszukiwania wzorców rozkładu liczb pierwszych. W trakcie rozumowania po raz pierwszy użył liczby 10 ^ 10 ^ 10 ^ 34, oznaczonej przez niego Sk1 a następnie 10 ^ 10 ^ 10 ^ 963 - drugi numer Skuze - nadaje się nawet do obsługi takich system nagrywania. Hugo Steinhaus (1887-1972) zaproponował użycie figur geometrycznych: nw trójkącie n oznacza moc n, n w kwadracie - nw n trójkątach, n w okręgu - jest nw n kwadratach. Wyjaśnił ten system na przykładzie mega - 2 liczb w okręgu, mezon - 3 w kole, megiston - 10 w okręgu. Tak trudno jest na przykład zidentyfikować największą dwucyfrową liczbę, ale stało się łatwiej działać z kolosalnymi Donald Knut zaproponował zmianęnotacja, w której ponowne potęgowanie zostało wskazane przez strzałkę zapożyczoną z praktyki programisty. Googol w tym przypadku wygląda jak 10 ↑ 10 2 i googolplex - 10 ↑ 10 ↑ 10 ↑ GrahamaRonald Graham (ur. 1935), amerykański matematyk, w trakcie studiowania teorii Ramseya związanej z hipersześcianami - wielowymiarowe ciała geometryczne - wprowadzono specjalne numery G1 - G64 , przez co przedstawił granice rozwiązania,gdzie górna granica była największą wielokrotnością, która otrzymała swoją nazwę. Obliczył nawet ostatnie 20 cyfr, a dane początkowe były następujące:- G1 = 3 ↑↑↑ 3 2 = 7,7 x 10 ^ G2= 3 ↑ ... ↑ 3 (liczba strzał supermocarstw = G1).- G3= 3 ↑ ... ↑ 3 (liczba strzał supermocarstw = G2)....- G64= 3 ↑ ... ↑ 3 (liczba strzał supermocarstw = G63 )G64po prostu określany jako G i jest największą liczbą na świecie używaną w obliczeniach matematycznych. Jest wymieniony w księdze rekordów. Jest prawie niemożliwe wyobrazić sobie jego skalę, biorąc pod uwagę, że cała objętość wszechświata znana człowiekowi, wyrażona w najmniejszej jednostce objętości (sześcian z granicą długości Plancka (10-35 m)), wyraża się cyfrą 10 ^ 185. ^{największa liczba czterocyfrowa to 9999. najmniejsza liczba czterocyfrowa,której cyfrą tysięcy jest 7 to 7000. najmniejsza liczba czterocyfrowa o czterech różnych cyfrach to 1023. największa liczba składająca sie z cyfr : 1,6,8,2 to 8621. Szczegółowe wyjaśnienie:} ^{każda liczba, która jest zarówno wymierna, jak i niewymierna translations liczba rzeczywista Add real number noun en limit of a convergent sequence of rational numbers Komputery są powszechnie stosowane w obliczeniach na liczbach rzeczywistych. Computers are widely used for real number computations. real noun pl każda liczba, która jest zarówno wymierna, jak i niewymierna en any rational or irrational number Ilość wyrażona jako liczba rzeczywista z trzema miejscami po przecinku. The amount is given as a real with three decimal places. Rozumowanie Cantora dowodzi więc, że w określonym, ścisłym sensie liczb rzeczywistych jest więcej niż liczb wymiernych. Cantor’s argument showed that in a quite precise sense there were more real numbers than integers. Literature Koszt zadłużenia (przed opodatkowaniem, w liczbach rzeczywistych) Cost of debt (pre-tax real) EurLex-2 Czy istnieje pozaskończona liczba kardynalna leżąca dokładnie między a liczbą kardynalną zbioru liczb rzeczywistych? Is there a transfinite cardinal strictly between 0 and the cardinal of the real numbers? Literature I interesującym ćwiczeniem dla Was będzie wybrać sobie losowe liczby rzeczywiste. And an interesting exercise for you to do is, pick some random complex numbers. QED Ewentualnie producenci mogą określać hipotetyczne położenie punktów kotwiczenia do badania w celu uwzględnienia maksymalnej liczby rzeczywistych punktów kotwiczenia. Alternatively, manufacturers may determine hypothetical anchorage positions for testing in order to enclose the maximum number of real anchorage points. EurLex-2 Na szczęście udało się określić liczby rzeczywiste w zasadniczo inny sposób. Fortunately it was possible to describe ‘real numbers’ in an essentially different way. Literature (W tym znaczeniu nie m a też miejsca n a osi liczb rzeczywistych dla liczb urojonych. (It is in this sense too that there is no room for imaginary numbers in the continuum of real numbers. Literature Wiec przeciwdziedzina g to całe liczby rzeczywiste, ale obraz to tylko 2. So g's codomain -- you could say it's all of the real numbers, but it's range is really just 2. QED Jeśli narysujemy je wszystkie w położeniu standardowym, c może być dowolną liczbą rzeczywistą. Well, if we draw them all in standard position, c could be any real number. QED Dziedziną będzie zbiór liczb rzeczywistych, ale ograniczymy się do małego zbioru, co łatwiej narysować. So this is going to be all real, but we're making it a nice contained set here just to help you visualize it. QED Zobaczmy jakie są liczby rzeczywiste. So let's see what the real parts are. QED Przypuśćmy jednak teraz, że t jest liczbą zespoloną, czyli liczbą postaci , gdzie r oraz s są liczbami rzeczywistymi. But now let’s suppose that t is a complex number, so it has the form , where r and s are real numbers. Literature To rozszerzenie ciała liczb rzeczywistych odgrywa dzisiaj zasadniczą rolę w pracy matematyków, fizyków i inżynierów This extension of the real number system is essential to today’s mathematics, physics, and engineering. Literature Liczby tego typu określa się mianem liczb rzeczywistych lub liczb zmiennoprzecinkowych. Such numbers are called real or floating-point numbers. Literature W celu oceny umiejętności dotyczących instalacji instalator przedstawia dokumenty potwierdzające zainstalowanie przez niego określonej liczby rzeczywistych systemów. In order to assess the installation skills, the installer shall then provide documents showing that he has installed a number of systems in reality. not-set Każda liczba rzeczywista może być ulokowana na osi liczbowej. Every real number can be located on the number line. Literature Na przykład obrót płaszczyzny odpowiada kątowi obrotu, którym może być dowolna liczba rzeczywista. The rotations of a plane, for example, correspond to the angle of rotation, which can be any real number. Literature Z drugiej strony, wzór jest prawdziwy, gdy r albo jest ujemne, albo jest liczbą rzeczywistą lub nawet zespoloną. On the other hand, the theorem is also valid when r is negative, or even when r is an arbitrary real or complex number. Literature Tylko wartości obliczane w tysiącach ton podawane są jako liczba rzeczywista z dokładnością do trzech miejsc po przecinku. Disposal capacity has to be reported either in cubic metres or in tonnes depending on the type of disposal. EurLex-2 Skończona liczba hiperrzeczywista r ma swoją część standardową oznaczana st(r) – standardowa liczba rzeczywista nieskończenie bliska liczbie r. The standard part of r, denoted st(r), is a standard real number infinitely close to r. WikiMatrix Gdy posługujemy się wyłącznie tradycyjnymi liczbami „rzeczywistymi”, równania mogą być denerwująco niekonsekwentne. If you work purely with traditional “real” numbers, equations can be annoyingly erratic. Literature Dla dowolnej liczby rzeczywistej x, [ x ] oznacza największą liczbę całkowitą mniejszą, bądź równą x. For any real number x, let [ x ] denote the largest integer less than or equal to x, often known as the greatest integer function. QED Kilka usprawnień wybranych algorytmów bezstratnej kompresji liczb rzeczywistych Several improvements to the selected lossless compression algorithms of the real numbers Glosbe Usosweb Research Można udowodnić, że liczby rzeczywiste tworzą jedyne zupełne, uporządkowane ciało. It can be proved that the real numbers constitute the only complete ordered field. Literature The most popular queries list: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M} .