"To jest zupełnie inne życie, gdy wiesz, że powiesz wszystko - to jest stan zupełnie nie do opisania" - mówi Dawid Tomaszewski z Centrum Terapii Jąkania w Mikołowie. "Należy słuchać cierpliwie aż osoba jąkająca skończy mówić. Należy wykazać się empatią, zrozumieć te słowa, które wychodzą tak ciężko, poczuć, że ta osoba naprawdę ma coś ważnego do powiedzenia" - podkreśla Tomaszewski. Magdalena Partyła: Co powinno zaalarmować rodziców małych dzieci, co może świadczyć o tym, że maluch być może się jąka? Dawid Tomaszewski: Jeśli chodzi o małe dzieci, to w wieku od 2 do 4 lat pojawiają się tzw. "niepłynności rozwojowe", czasami to są powtórzenia sylab, głosek, przeciąganie. Jeśli to jest powtórzenie podwójne, np. "po-po-poproszę" czy "ma-ma-mama" - nie musimy się obawiać, takie niepłynności najczęściej mijają. Natomiast są sytuacje, kiedy nasilenie tych zacięć jest duże, głoski są kilkakrotnie powtarzane. Wtedy rodzice powinni zareagować, na pewno trzeba się skonsultować z trenerem Nowej Mowy czy z trenerem, który zajmuje się typowo tematem jąkania, żeby zdiagnozować dziecko. Większość osób pewnie będzie chciała skontaktować się z logopedą. Jeśli na przykład dziecko ma kłopot z "m", powtarza "ma-ma-ma-mama", to najczęściej logopeda wyciąga zestaw ćwiczeń na tę literę i ćwiczy na daną literę. Chodzi natomiast o to, że jąkanie to problem natury emocjonalnej, a nie logopedycznej, czyli nawet po takiej serii ćwiczeń z logopedą w gabinecie, dziecko przychodzi do domu i gdy ma powiedzieć "mamo mam ochotę na paluszki", to problem znowu się jak nauczyciel może pomóc jąkającemu się dziecku? Z moich badań wynika, że sytuacja w szkołach, jeśli chodzi o osoby jąkające się, nie jest najszczęśliwsza. Najczęściej to jest tak, że nauczyciel mówi, że różne dzieci mają problemy z wymową i jak ktoś się zatnie, to nie jest to problem. To jest jedna grupa nauczycieli. Druga grupa nauczycieli to są nauczyciele, którzy mimo że wiedzą, że uczeń jest jąkający, to i tak go pytają przy klasie, narażając go na pośmiewisko. Czyli dziecko jąkające się nie powinno być odpytywane ustnie? Nie, na forum klasy nie. Wystarczy, że jedna osoba z klasy będzie się śmiała z osoby jąkającej się, to wspomnienie negatywne zostanie na długie lata. Czasami rzeczywiście dźwięki jąkającej się osoby są śmieszne akustycznie. Są też takie przypadki, że osoba jąkająca się blokuje się. Mój własny przykład - nauczyciel na lekcji pyta, ile wynosi kąt prosty. Wiem, że to 90 stopni. W tym momencie jestem tak zablokowany, że tego "dz" nie mogę na sekundę wypowiedzieć. Całkowita blokada. I stoję jak ofiara na środku klasy. Nauczyciel pyta, czy wiem, czy nie. W końcu wolę skłamać i powiedzieć, że nie wiem i usiąść z ulgą, że nie muszę się męczyć na środku klasy. W momencie, gdy ktoś zadaje pytanie i pan zna odpowiedź, ale nie jest jej w stanie udzielić, to co się wtedy myśli? To zależy od wieku. Na przykład w szkole podstawowej, kiedy człowiek nie ma pojęcia, co to jest jąkanie, to myśli się - jestem do niczego, najlepiej zamknąć się w domu, włączyć komputer i grać całą noc, żeby zapomnieć. Natomiast w gimnazjum czy liceum, to już się myśli jak tu wykombinować coś, żeby zachować kontakt z tą osobą. Najczęściej używa się tzw. slalomów, czyli zamiany trudnych wyrazów na inne wyrazy bliskoznaczne lub jakieś inne podobne, które mogą być w tym momencie użyte. I to działa? To działa, jeżeli da się zamienić. Najgorzej jest z własnym imieniem, bo często miałem tak, że ktoś mi się przedstawia, mówi: jestem Adam a ja wiem, że jestem Dawid i teraz tego Dawid nie zamienię na inne imię. I jest cisza. Mimo że to jest bardzo łatwe imię. Bardzo łatwe, bo dwusylabowe. Ale chodzi o stan emocjonalny, który towarzyszy temu imieniu. Wiem, że to jest moje imię, że ono jest prywatne, ważne. Jąkanie atakuje właśnie w takie rzeczy, które są ważne. Kiedy pan się wyleczył z jąkania? Używam Nowej Mowy ponad 14 lat. To jest zupełnie inne życie, gdy wiesz, że powiesz wszystko - to jest stan zupełnie nie do opisania. To jest taka pewność siebie? Tak, maksymalna pewność, ale też odwaga. Pamiętam takie sytuacje na dyskotekach czy na spotkaniach studenckich, gdzie moi koledzy mieli jakieś opory, żeby podejść do dziewczyny, mimo że się nie jąkali. Ja z nową mową podchodziłem, przedstawiałem się, mówiłem: cześć, jestem Dawid, jak masz na imię? Mówiłem to na całkowitym luzie, wiedziałem, że się nie zająknę, na pewno powiem wszystko płynnie. Ile osób udało się państwu wyleczyć z jąkania? Nazywamy to nauką Nowej Mowy. Przez nasz ośrodek przewinęło się 1500 osób i można powiedzieć, że każdej tej osobie udało się pomóc na tyle, na ile ona sobie sama pozwoliła pomóc. Mamy wiele sygnałów po naszych spotkaniach, że osoby znajdują pracę, poznają swoich partnerów życiowych. To jest dla nas taka nagroda. Co może pan poradzić osobom, które mają kontakt z jąkającymi się. Powinniśmy o czymś pamiętać? Jeśli chodzi o porady, to są takie trzy najważniejsze. Pierwsza to słuchać cierpliwie aż osoba jąkająca skończy mówić. Druga to wykazać się empatią, zrozumieć te słowa, które wychodzą tak ciężko, powoli jak po grudzie to, poczuć, że ten przekaz jest ważny, że ta osoba naprawdę ma coś ważnego do powiedzenia. A ostatnia rada to jest zastanowić się, jak pomóc tej osobie, czyli np. jak zachęcić do podjęcia terapii.

Ma 36 lat, świetną pracę w samym w centrum Warszawy, a denerwuje się jak dziecko. – mówi sobie. Zwykle stara się robić zakupy w supermarketach i mieć ten problem z głowy. Ale trudno co dzień chodzić do supermarketu. Stoi więc w sobotni poranek w kolejce w spożywczaku, a czym bliżej ekspedientki, tym większy narasta w nim lęk.

^{Co powoduje jąkanie i w jaki sposób można je wyleczyć? Odpowiednia terapia pozwala pozbyć się problemu w niedługim czasie. KatarzynaBialasiewicz/ to uciążliwy problem, który może odcisnąć piętno na relacjach międzyludzkich. Przyczyn wystąpienia jąkania może być wiele, jednak osoby z tym problemem nie powinny ustawać w walce. Zwłaszcza z jąkaniem u dzieci trzeba systematycznie pracować, aby jak najszybciej zniwelować jego przykre skutki. Sprawdź, jak wygląda terapia dzieci jąkających się i jakie ćwiczenia powinny one treściJąkanie - istota problemuJąkanie - cechy charakterystyczneJąkanie u dzieciJąkanie - przyczynyJąkanie - terapiaJąkanie - ćwiczenia Jąkanie najczęściej utożsamiane jest z niepłynnością mówienia. Niestety problemem jest to, że niepłynność mówienia może występować w różnych zaburzeniach mowy, np. afazji, dyzartrii, itp. i objawiać się na wiele sposobów: powtarzanie, przeciąganie, blokowanie, wtrącanie, zbędne pauzowanie, poprawianie wypowiedzianych słów. Jąkanie - istota problemuNie można jednoznacznie mówić o jąkaniu jak o niepłynności mówienia, ponieważ jest to jej patologiczna odmiana. Określana jest wzorem:J = NN + NEgdzie:J - jąkanie NN - niepłynność napięta NE - niepłynność emocjonalna Niepłynność napięta zachodzi w wyniku zbyt mocnego napinania się mięśni oddechowych, artykulacyjnych lub fonacyjnych. Może przybierać różne formy, np.:klonus, tj. jąkanie kloniczne, tonus, tj. jąkanie toniczne, lub formę mieszaną (kloniczno-toniczną). Niektórzy specjaliści zaliczają jąkanie do pewnego rodzaju nerwicy ruchowej lub wiedzieć:Czym jest afazja i skąd biorą się problemy z mową?Zaburzenia mowy u dzieci: kiedy należy udać się do logopedy?Jąkanie - cechy charakterystyczneDo cech charakterystycznych jąkania należą:zmienność, sytuacyjność, sporadyczność, mimowolność. Inne zaobserwowane objawy u osób z problemem jąkania się na podstawie badania przeprowadzonego przez profesora Tarkowskiego to:nadmierne napięcie mięśni szyi (24%), oddechowych (23%), fonacyjnych (30%), artykulacyjnych (21%) i całego ciała (22%), marszczenie czoła lub brwi (32%), przymykanie oczu (34%), czerwienienie się (47%), przyspieszone bicie serca (40%), wzmożone pocenie się (33%), bóle brzucha (29%), bóle serca (40%) wzdęcia (12%), zatkany nos (20%), migreny (11%), unikanie kontaktu wzrokowego (47%), logofobia (41%), zakłopotanie (41%), złość (24%), unikanie sytuacji komunikacyjnych (45%), mała aktywność w konwersacji (43%). Jąkanie u dzieciNajczęściej jąkanie pojawia się (w 90% przypadków) w wieku przedszkolnym i w tym też czasie albo dynamicznie się rozwija, albo całkowicie ustępuje. Dużo częściej uwidacznia się u chłopców. Z naukowych źródeł wynika, że statystyki te to od 3:1 nawet do 8:1 w porównaniu z jąkaniem się występującym u małych dziewczynek. Kluczową kwestią jest reakcja rodziców na pojawienie się problemu. Utarte sądy, że dziecko “wyrośnie z jąkania” czasami są fikcją. Powtarzanie ich może mieć wyłącznie degradacyjny wpływ na kontakty międzyludzkie osoby jąkającej się, która nigdy nie walczyła z tym problemem. Kształtowanie się mowy dziecka trwa do około 7 roku życia. Na przykładzie dzieci do 4 lat, u których podejrzewa się jąkanie można zweryfikować wątpliwości na podstawie klasycznego słowa “mama” i uznać występowanie problemu u swojego dziecka, jeśli: powtarza głoskę (m-m-mama), powtarza sylabę (ma-ma-ma), przeciąga głoski (mmmmmmama), blokuje wypowiedź (...mama), rozrywa słowo (ma..ma). Dodatkowo dzieci, które mają problem z jąkaniem się w okresie wczesnoszkolnym najczęściej zniekształcają artykulację. Problemy ze zrozumieniem ich mają osoby, które na co dzień z nimi nie przebywają. Dzieci te starają się tworzyć jak najkrótsze komunikaty i zazwyczaj porozumiewają się hasłami. Dla przykładu powiedzą jedynie słowo kluczowe “spacer”, zamiast zwrócić się do rodzica “Tato chciałabym pójść dziś na spacer z tobą”.Istnieje dużo przypadków (ok. 74%), w których dzieci jąkające się w wieku przedszkolnym same poradziły sobie z tym problemem i płynność mowy u nich powróciła. Jednak taki proces trwa zazwyczaj ok. 4 lata i nie ma gwarancji, że konkretne dziecko poradzi sobie samo. Natomiast praca z jąkającym się dzieckiem i rozpoczęcie leczenia zazwyczaj daje widoczne efekty już po kilku miesiącach. Wiele z dzieci, które zostało prowadzone przez specjalistę w odpowiedni sposób po ok. 2 latach całkowicie pozbyło się problemu. O jąkaniu u dzieci, Dawid Tomaszewski, trener w Centrum Terapii Jąkania w Mikołowie: Jąkanie - przyczynyJąkanie może mieć wiele przyczyn, niekoniecznie tylko jeden czynnik musi wpływać na ten proces. Mogą to być np.:czynniki paralingwistyczne, np. niepłynność mówienia, czynniki biologiczne, np. wzmożone napięcie mięśniowe, czynniki psychologiczne, np. logofobia, czynniki społeczne, np. stres komunikacyjny, lub powstające korelacje między powyższymi czynnikami. Dodatkowo, prof. dr hab. Zbigniew Tarkowski wśród kryteriów, tzn. trójczynnikowej teorii jąkania wymienia kryteria predyspozycyjne, wyzwalające oraz utrwalające jąkanie. Są to:czynniki natury biologicznej/ dziedzicznej, cechy osobowości, emocje skutkujące rozstrajaniem się, stres biologiczny i psychologiczny, uszkodzenie funkcji lub tkanki określonych narządów, złe warunki środowiskowe, niewłaściwy styl życia. Dawid Tomaszewski o przyczynach jąkania:Jąkanie - terapiaTerapia, a później ćwiczenia na jąkanie lub inne formy leczenia ściśle uzależnione są od wykrytych przyczyn jąkania i samego pojmowania tego zjawiska. Gdy specjalista ma już pewność, że dziecko nie tylko ma zaburzenie mowy, ale występuje u niego klasyczne jąkanie najczęściej przeprowadza test, który ma na celu ocenę skali problemu. Do tego może okazać się pomocna “Skala Intensywności Jąkania dla Dzieci” opracowana przez Riley. Składa się z 3 podskal:częstotliwości występowania niepłynności mówienia, czasu trwania niepłynności, współruchów. Na podstawie wyniku uzyskanego z powyższych skal można ocenić, czy dziecko ma:jąkanie bardzo łagodne, łagodne, umiarkowane, ciężkie, lub bardzo ciężkie. Metody stosowane w terapii jąkania można podzielić na bezpośrednie i pośrednie. Do pierwszej grupy należy trening płynnego mówienia: ćwiczenia oddechowe, emisyjne, artykulacyjne i słuchowe. Do grupy drugiej zalicza się farmakoterapia, ziołolecznictwo, psychoterapia, programy - ćwiczeniaPostawienie diagnozy o jąkaniu się “na wyrost” w żaden sposób nie zaszkodzi dziecku, jeśli tylko rodzice zachowają zdrowe podejście do sytuacji. Przede wszystkim nigdy nie można unosić głosu na dziecko i zwracać mu w nieprzyjemny sposób uwagę w kwestiach dotyczących problemu z jego mową. Takie zachowania jedynie potęgują objawy jąkania. Natomiast wprowadzenie, np. ćwiczeń logopedycznych w formie zabaw i gier jedynie może uatrakcyjnić spędzanie czasu wolnego. Nie powinno się raczej kojarzyć dziecku z jakąkolwiek formą leczenia defektu. Logopedzi są ekspertami w terapii jąkania wczesnodziecięcego, ale rodzice są ekspertami w zakresie swoich twoje dziecko ma problem z jąkaniem się postaraj się z nim powtarzać wyrazy lub zdania ćwicząc kolejno nacisk na:pauzy, tempo, np. poproś o powtórzenie zdania w czasie wykonania dwóch obrotów wokół własnej osi, tak aby dziecko wiedziało jaki ma czas na daną wypowiedź, łagodny start, rozpocznij zabawę z dzieckiem, po czym łagodnie proś o opis czynności, które wykonuje w jej trakcie, pionizację języka i składanie zdań złożonych, jadąc w komunikacji miejskiej poproś o układanie w głowie wypowiedzi, które dziecko powinno wypowiedzieć w momencie,w którym autobus się zatrzymuje, odpowiednie zwarcie warg podczas mowy, redukcje wysuwania żuchwy, ćwicz z dzieckiem rytmizację mówienia, np. pomagając sobie zakupionym metronomem z sygnalizacją świetlną i akustyczną, wspomagaj wypowiedzi dziecka ruchem rąk, poproś pociechę, aby rytmicznie wraz z tobą uderzała palcami w kolano podczas wypowiadania każdego kolejnego słowa, niech zachowuje maksymalnie równy rytm wypowiedzi, wydłużając wypowiedź dziecka, poproś je, aby powtarzało po tobie zdania z wydłużonymi samogłoskami (w formie udawania śpiewu operowego), możliwie jak najczęściej mobilizuj dziecko do wypowiadania się, proś o opis jego uczuć, tego co widzi, tego co robi, itd., wykorzystuj metodę echa, (jeśli znajdziesz do tego odpowiednie miejsce, gdy dziecko znajduje się w pomieszczeniu, gdzie bardzo wyraźnie słychać echo), wtedy ono automatycznie mówi wolniej i płynniej, ponieważ stara się usłyszeć wypowiedziane przez siebie słowa, a te docierają do niego z opóźnieniem o ok. 0,2 sekundy niż normalnie, wymyśl zdanie dotyczące zainteresowań dziecka po czym poinformuj je o zabawie, w której będziecie przez pewien czas powtarzać to samo zdanie w przeróżnym tempie, wprowadź metodę cienia, poproś dziecko o wypowiadanie wcześniej ustalonych zdań, przeszkadzając mu przy tym głośno włączonym telewizorem, lub nakłoń do powtarzania wypowiedzi, np. razem z ulubionymi bohaterami bajek, aby dziecko mówiło w tzw. chórze, zastosuj ćwiczenia Gutzmana, dziecko najpierw musi wydłużać oddech, trzymając rękę na piersi, następnie rytmicznie chucha, zaczyna szeptać i na końcu przechodzi do normalnej mowy; może na jej początku wymawiać same głoski, później sylaby, a na końcu całe wyrazy, wprowadź ćwiczenia relaksacyjne, tłumacząc dziecku na każdym kroku, że jeśli się zdenerwuje i klarownie przedstawi przyczynę tego stanu zostanie ona usunięta, (aby zbyt szybko nie dochodziło u niego do napinania się mięśni w sytuacjach stresujących), zapisz dziecko, np. na regularne zajęcia z pływania, które mogą wspomóc walkę z jąkaniem poprzez efekt relaksacji i odstresowania. Jak Anna Hetman pokonała jąkanie?Źródła:Z. Tarkowski, E. Humeniuk, ,,Jąkanie jako zaburzenie psychosomatyczne” Z. Tarkowski, E. Humeniuk, J. Dunaj, ,,Jąkanie w wieku przedszkolnym: przegląd badań”, ,,Diagnoza i terapia jąkania się w wieku przedszkolnym” A. Boroń ,,Jąkanie u dziecka z wadą wymowy - studium przypadku” A. Błachnio, A. Przepiórka, ,,Podejście psychologiczne w terapii jąkania” Uzależnienie od Internetu to siecioholizm. Jakie są objawy tego nałogu?Jak oglądanie telewizji wpływa na zdrowie?Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera}

Prywatna Poradnia NeuroLogopedyczna z Centrum Terapii Jąkania w Bydgoszczy to nowoczesne gabinety terapeutyczne przeznaczone dla dzieci i dorosłych z zaburzeniami mowy, komunikacji językowej oraz zaburzeniami centralnego przetwarzania słuchowego.

SPRAWOZDANIE Z IV OGÓLNOPOLSKIEJKONFERENCJI NAUKOWEJ – który rozumie jąkanie (ISAD)(The World That Understand Stuttering). 21 października 2011r. z okazji Światowego Dnia Jąkających się odbyła się IV Ogólnopolska Konferencja Naukowa Świat, który rozumie jąkanie (ISAD)(The World That Understand Stuttering). Organizatorami konferencji byli: Dziekan Wydziału Filologicznego UŚ w Katowicach Dziekan Wydziału Teologicznego UŚ w Katowicach Studia Podyplomowe Kwalifikacyjne Logopedii i Medialnej Emisji Głosu UŚ w Katowicach Specjalistyczne Centrum Terapii Jąkania w Wodzisławiu Śląskim Instytut Języka Polskiego UŚ w Katowicach Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Logopedycznego w Lublinie Śląski Oddział Polskiego Towarzystwa Logopedycznego w Katowicach W spotkaniu, którego celem była popularyzacja wiedzy na temat jąkania oraz różnorodnych aspektów terapii osób z dysfluencją mowy uczestniczyły osoby jąkające się i ich bliscy, nauczyciele, studenci oraz otwarcia konferencji dokonali: prof. zw. dr hab. Marian Kisiel (Wydział Filologiczny UŚ w Katowicach), ks. dr hab. Leszek Szewczyk (Wydział Teologiczny UŚ w Katowicach), dr Olga Przybyla( Studia Podyplomowe Kwalifikacyjne Logopedii i Medialnej Emisji Głosu UŚ w Katowicach), dr Mieczysław Chęciek (Specjalistyczne Centrum Terapii Jąkania w Wodzisławiu Śląskim). Pierwsza część konferencji poświęcona została na rozważaniateoretyczne. Jako pierwszy głos zabrał dr Mieczysław Chęciek (Specjalistyczne Centrum Terapii Jąkania w Wodzisławiu Śląskim, Wyższa Szkoła Ekonomii, Turystyki i Nauk Społecznych w Kielcach) autor Zmodyfikowanego Programu Psychofizjologicznej Terapii Jąkających się oraz organizatorIntensywnych Programów Terapeutycznych dla Dzieci, Młodzieży i Dorosłych Jąkających Się oraz ich Rodziców / Opiekunów / Osób Towarzyszących. W swoim wystąpieniupt.: Terapia osób jąkających się w ujęciu interdyscyplinarnym zwrócił uwagę na wieloaspektowość zaburzeń płynności mówienia i złożoność procesu terapeutycznego. Kolejny raz podkreślił rolę najbliższego środowiska - osób wspierających terapię jąkających się. W czasie wystąpienia prezentował i omawiał nagrania pacjentów (diagnozy, wystąpienia, fragmenty zajęć) obrazujące przebieg i efekty stosowanych zabiegów terapeutycznych. W referacie Ks. dr Stanisław Wilczewski – Mistrz Terapii Jąkania, Katowiczanin z wyboru dr Ida Szwed (Uniwersytet Śląski w Katowicach) przybliżyła sylwetkę ks. dra Stanisława Wilczewskiego, który urodził się 26 kwietnia 1886 we Wrocławiu. W 1904 roku otrzymał świadectwo dojrzałości w Friedrichsgymnasium w Berlinie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Uczęszczał również na wykłady z językoznawstwa polskiego i działał w Kółku Polskim. W 1909 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1910-1914 pełnił funkcję wikarego w Kościele św. Mikołaja w Raciborzu. W tej dużej, gotyckiej świątyni zwrócił uwagę na fatalne warunki akustyczne panujące podczas głoszenia kazań. Pogłos odbijanych od ścian wypowiedzi powodował niepełną ich zrozumiałość przez wiernych, zgromadzonych w świątyni. Przynosił też kapłanom znaczny dyskomfort głosowy i emocjonalny. Ten fakt stał się w dużym stopniu przyczyną zainteresowania się ks. Wilczewskiego fonetyką akustyczną. Z pracą duszpasterską łączył działalność kulturalno-oświatową w Kongregacji Młodzieży Męskiej i Żeńskiej. Intensywna praca głosem spowodowała u niego fonastenię. Chcąc pomóc sobie i innym, podjął studia z fonetyki eksperymentalnej i filologii na uniwersytecie w Hamburgu oraz w Państwowym Laboratorium Fonetycznym, zakończone w 1921 roku doktoratem: „Phonoposotische und Phonotopische Untersuchungen von Lippenlauten” (Hamburg 1922). Specjalizował się w fizjologii wytwarzania głosu i leczeniu zaburzeń głosu i mowy. Równocześnie prowadził zajęcia z fonetyki i higieny mowy z księżmi i klerykami. Po plebiscycie w 1921 roku zamieszkał w Katowicach. Włączył się do organizowania polskiego szkolnictwa i podjął pracę w Gimnazjum Klasycznym im. A. Mickiewicza. Krzewił kulturę polską, zakładał i prowadził teatry żywego słowa. W 1atach 1925-1927 w celu doskonalenia warsztatu logopedycznego i kaznodziejstwa podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim z zakresu psychologii mowy i homiletyki. Od 1927 roku był wykładowcą w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Mysłowicach, a w latach 1930-1938 również w Zakładach Kształcenia Nauczycieli w Pszczynie, Nowej Wsi (Wirek), w Tarnowskich Górach oraz w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Katowicach. Uczył metod zapobiegania schorzeniom narządu głosu u osób pracujących głosem i estetyki mowy. W 1927 roku założył w Katowicach, Instytut Fonetyczny - Poradnię Logopedyczną. Leczył fonastenię, wypracował metody usuwania wad wymowy a zwłaszcza jąkania. Wydział Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach oraz Podyplomowe Studium Logopedii Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie zlecały mu również prowadzenie kursów dokształcających dla logopedów. Był członkiem Polskiego i Międzynarodowego Towarzystwa Logopedycznego. Wygłaszał referaty na międzynarodowych kongresach fonetyczno-logopedycznych w Bonn (1930), w Amsterdamie (1932) i licznych sympozjach logopedycznych w Polsce. W uznaniu zasług w 1975 roku przyznano mu „Śląską nagrodę im. J. Ligonia". Mimo iż w 1967 roku przeszedł na emeryturę, logopedią i kaznodziejstwem zajmował się do śmierci. Zmarł 12 czerwca 1980 w Katowicach. Pasja, z jaką podejmował się pracy z pacjentami ks. dr Stanisław Wilczewski jest wzorem dla wielu terapeutów również dziś. A wiedza, umiejętności i doświadczenie stanowią dziedzictwo, o którym nie powinni zapominać współcześni logopedzi. Ks. dr hab. Leszek Szewczyk (Uniwersytet Śląski w Katowicach)w swoim wystąpieniu: Księdza Wilczewskiego troska o jakość słowa (kaznodziejskiego) zwrócił uwagę na inny aspekt pracy ks. dra Stanisława Wilczewskiego, który poza pracą duszpasterską i terapeutyczną wykładał fonetykę pastoralną, najpierw w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie, a później również w seminariach częstochowskim i krakowskim. Uczył przyszłych kapłanów higieny głosu, estetyki mowy, komunikatywnego z wewnętrznym zaangażowaniem i przeżyciem głoszenia Słowa Bożego oraz akcji kaznodziejskiej. Przygotowywał wykładowców fonetyki pastoralnej dla kilku seminariów duchownych diecezjalnych i zakonnych. Znany był również, jako wybitny mówca i kaznodzieja. W 1929 roku, jako jeden z pierwszych głosił kazania w Polskim Radio. Cykl kazań radiowych „Pius XI i wielcy jego imiennicy na Stolicy Piotrowej” został wydany drukiem (Katowice 1929). Jako założyciel Kółka Homiletycznego i jego długoletni prezes (1932-1939) przyczynił się do rozwoju kaznodziejstwa w diecezji katowickiej. Kolejną prezentację pt.: Z historii Polskiego Związku Jąkających się oraz Światowego Dnia Osób Jąkających się (International Stuttering Awareness Day, ISAD)zaprezentowałamgr Katarzyna Robakowska-Ploch (Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna w Świętochłowicach). W swoim wystąpieniu przedstawiła historię oraz zasady funkcjonowania samopomocowych grup osób jąkających się - Klubów „J”. Obecnie Kluby funkcjonują w ośmiu miastach Polski (Katowice, Kraków, Lublin, Olsztyn, Radom, Warszawa, Toruń i Wrocław). Organizują spotkania, w czasie których członkowie udzielają sobie wzajemnego wsparcia, dzielą się wiedzą i doświadczeniami związanymi z terapią. Prowadzą również akcje popularyzujące wiedzę na temat jąkania. Następnie dr Katarzyna Węsierska (Uniwersytet Śląski w Katowicach)w wystąpieniu pt.; Jąkanie w sieci dokonała analizy sposobów przedstawiania problemów jąkania się w Internecie. Zaprezentowała szereg faktów i mitów, na które można się natknąć surfując w sieci. Podkreśliła, że „Jąkanie to skomplikowane zjawisko. Nie ma jednej prostej przyczyny, nie ma jednej uniwersalnej metody terapii!” a „Skuteczna terapia jest wypadkową motywacji, poświęcenia, zaangażowania, odwagi, cierpliwości i... zrozumienia!” ( Przedstawiła również adresy polsko- i anglojęzycznych stron internetowych, na których można znaleźć rzetelne informacje na temat omawianych problemów. Tuż przed przerwą głos zabrała dr Olga Przybyla (Uniwersytet Śląski w Katowicach)i zaprezentowała temat: Network for Tuning Standards & Quality of Educ. progs. for SLT in Europe (NetQues) omawiając postępy nad opracowaniem jednolitych standardów kształcenia logopedów w krajach Unii Europejskiej. Po przerwie terapeuci współpracujący z dr Mieczysławem Chęćkiem w INTENSYWNYCH PROGRAMACH TERAPEUTYCZNYCH DLA DZIECI, MŁODZIEŻY I DOROSŁYCH JĄKAJĄCYCH SIĘ przedstawili referaty dotyczące praktycznych aspektów terapii jąkania. Jako pierwszy wystąpił mgr Tomasz Brawański (Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Cieszynie, SCTJ w Wodzisławiu Śląskim) z referatem pt.: Wykorzystanie zjawiska opóźnionego sprzężenia zwrotnego w procesie terapii osób jąkających. W swoim wystąpieniu omówił zastosowanie korektora „Echo”, którego działanie zostało oparte na metodzie „Echo” profesora B. Adamczyka (B. Adamczyk, 1993).Istotą prezentowanej metody jest mówienie w sposób zsynchronizowany z własnym echem, opóźnionym o 0,1 - 0,3 sek., w czasie którego jąkanie nie pojawia się, a tempo mowy staje się wolniejsze. Wykorzystanie echokorektora i echa zapamiętanego stanowi jeden z elementów Zmodyfikowanego Programu Psychofizjologicznej Terapii Jąkających się. Następnie Techniki wspierające płynne mówienie u osób z dysfluencją mowy przedstawiła mgr Elżbieta Bijak (Szkoła Podstawowa Nr 3 z Oddziałami Integracyjnymi w Mikołowie, SCTJ w Wodzisławiu Śląskim). W swoim referacie omówiła: MILCZENIE, MASKOWANIE, MÓWIENIE RYTMICZNE, MÓWIENIE CHÓRALNE, METODĘ CIENIA , TECHNIKĘ ZWOLNIONEGO, PRZEDŁUŻONEGO MÓWIENIA (TPM), czyli przeciągania samogłosek, GEST UPŁYNNIAJĄCO-RYTMIZUJĄCY, TECHNIKĘ DELIKATNEGO STARTU MOWY (TDSM), Próby celowego jąkania się, czyli TECHNIKĘ NEGATYWNEJ PRAKTYKI Prowadząca podkreśliła, iż najlepsze efekty w terapii osób jąkających się osiąga się stosując techniki płynnego mówienia, jako integralny element spójnego systemu oddziaływań terapeutycznych. W kolejnym wystąpieniu mgr Elżbieta Skrzypiec – Kucharzewska (Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Siemianowicach Śl., SCTJ w Wodzisławiu Śląskim)przedstawiła referat pt.: Trening oddechowo- emisyjno- dykcyjny osób z zaburzeniami płynności mówienia. Logopeda- emisjolog zapoznała słuchaczy z założeniami i warunkami prowadzenia terapii oddechowo – emisyjno – dykcyjnej, z wykorzystaniem muzykoterapii i śpiewoterapii, w której ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia fonacyjne i artykulacyjne ukierunkowane są na poprawę płynności mowy oraz zwolnienie tempa mowy. Referat: Logofobia – patologiczny lęk przed mówieniem u osób jąkających się wygłosiła mgr Justyna Toronczak (Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 13 w Zabrzu, SCTJ w Wodzisławiu Śląskim). Obniżanie poziomu logofobii - społecznego lęku przed mówieniem (przed wypowiadaniem się na forum grupy, udziałem w dyskusji, nawiązaniem rozmowy czy też publicznymi wystąpieniami) jest jednym z zasadniczych celów prowadzonej terapii osób z problemami płynności mówienia. J. Toronczak omówiła psychoterapeutyczną metodę radzenia sobie z logofobią - relaksację i wizualizację. Mgr Dorota Kamińska (Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Ciechanowie, Mazowieckie Samorządowe Centrum Doskonalenia Nauczycieli – Wydział w Ciechanowie, SCTJ w Wodzisławiu Śląskim)przygotowała i przedstawiła przedostatnią prezentację: Oswajanie lęków – psychodrama i socjoterapia w pracy z osobami jąkającymi się. W swoim wystąpieniu zwróciła uwagę, iż osoby z niepłynnością mowy potrzebują społecznego wsparcia, a także wiary w sens i skuteczność terapii, gdyż niepłynność mówienia w znacznym stopniu wpływa na ich samoocenę i samoakceptację. Głównym zadaniem w tym zakresie jest udzielanie im wsparcia emocjonalnego, dostarczanie pozytywnych „wzmocnień”, a także pomoc w rozwiązywaniu problemów osobistych, umożliwienie lepszego poznania siebie, swoich „mocnych stron” oraz umiejętnego wykorzystywania ich w sytuacjach omówiła zajęcia socjoterapeutyczne oraz wykorzystanie psychodramy w pracy z jąkającymi się w celu uzyskania efektów w postaci: zwiększenia gotowości do komunikowania się, znacznego obniżenia stresu komunikacyjnego (w tym lęku przed publicznym wystąpieniem), widocznego wzrostu samooceny i samoakceptacji, poprawy kontaktów interpersonalnych, nabycia umiejętności identyfikowania własnych emocji oraz kontrolowania i radzenia sobie z nimi, znacznego ograniczenia współruchów i reakcji wegetatywnych oraz nabycia umiejętności panowania nad nimi, umiejętności stosowania technik wspomagających płynność mówienia, w tym świadome stosowanie w mówieniu poznanych „gestów płynności”, Jako ostatni przed warsztatami głos zabrał Maciej Paszkowski (student Uniwersytetu Łódzkiego), który swoim wystąpieniem: Moja droga do płynnego mówienia dał świadectwo, że warto walczyć o płynną mowę i swobodę w komunikowaniu się. Kiedyś jąkający się, dzisiaj wolontariusz wspierający terapię innych jąkających się w czasie turnusów terapeutycznych organizowanych przez Specjalistyczne Centrum Terapii Jąkania w Wodzisławiu Śląskim,podzielił się ze słuchaczami swoimi refleksjami na temat własnej terapii, towarzyszących jej emocji, potknięć, walce, wątpliwości, sukcesach małych i większych oraz pomaganiu innym. Przyznał: „Tak wiele jąkanie mi zabrało, tak wiele czasu straciłem, tak wiele marzeń zaprzepaściłem, tak wiele przemilczałem...”A na koniec: „Cieszę się z tego, co udało mi się już osiągnąć, czuję, że złapałem wiatr w żagle. Wiem także, że to dopiero początek...” Ostatnią częścią konferencji były warsztaty z udziałem osób jąkających się - uczestników konferencji. Zajęcia prowadzili, występujący wcześniej w charakterze prelegentów, terapeuci ze Specjalistycznego Centrum Terapii Jąkania w Wodzisławiu Śląskim zgodnie z założeniami Zmodyfikowanego Programu Psychofizjologicznej Terapii Jąkających się dra Mieczysława Chęćka. Pokazowa sesja terapeutyczna rozpoczęła się od wyjścia jąkających się osób na mównicę i powiedzenia kilku słów o sobie pozostałym uczestnikom konferencji. Następnie psycholog, logopeda mgr Justyna Toronczak wykorzystując wizualizację wprowadziła wszystkich w stan wyciszenia i odprężenia. Później logopeda-emisjolog mgr Elżbieta Skrzypiec – Kucharzewska zaproponowała uczestnikom ćwiczenia oddechowe, fonacyjne i artykulacyjne, elementy plastyki ruchu, oraz ćwiczenia dykcyjne z wykorzystaniem tekstów. Neurologopeda mgr Tomasz Brawański przeprowadził trening zwolnionego mówienia z wykorzystaniem metody „Echo”. Ćwiczenia Techniki Delikatnego Startu Mowy i innych technik płynnego mówienia prowadziła neurologopeda mgr Elżbieta Bijak. Na koniec neurologopeda mgr Dorota Kamińska wykorzystując fakt, że w konferencji brały udział osoby, które się nie znały zastosowała elementy socjoterapii. Podsumowania i zamknięcia konferencji dokonali dr Olga Przybyla i dr Mieczysław Chęciek dziękując uczestnikom za przybycie i aktywne uczestnictwo. Szczególnie miłe słowa skierowali do licznie przybyłych jąkających się. Wyrazili również nadzieję, że takie spotkania pomagają światu zrozumieć jąkanie. OpracowałaElżbieta Bijak Mamy nadzieję, że w ofercie firmy Chęciek Mieczysław Specjalistyczne Centrum Terapii Jąkania. Gabinet Zaburzeń Mowy i Głosu. znajdziesz to, czego poszukujesz. Firma dokłada wszelkich starań, aby oferowane przez nią usługi były na jak najwyższym poziomie. W dniu 24.10.2019 roku w Zespole Placówek Specjalnych w Sławoborzu, odbyła się konferencja pt. „Zaburzenia rozwoju mowy. Elementy Terapii i sposoby skutecznej nauki czytania i pisania”. Prelegentem konferencji był dyplomowany logopeda, mgr Bernadeta Dziekan – Standowicz. Bernadeta Dziekan-Standowicz jest założycielką Centrum Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Zespół Szpitali Miejskich W Chorzowie (Ośrodek Terapii Hiperbarycznej Przy Szpitalnym Oddziale Ratunkowym) Adres: Ul. Władysława Truchana 7, Chorzów. Najbliższy termin możliwej wizyty: 24.11.2023 (NFZ posiada najnowsze dane z dnia 24.11.2023) Liczba osób w kolejce: 0. ^{Zasłaniaj usta i nos maseczką jednorazową w przypadku: – gdy personel szpitala wchodzi do sali, – gdy poruszasz się po korytarzu. 32 325 75 32. sekretariat-polgin@szpital-mikolow.com.pl. Dr n. med. Kamil Kiełbasiński. lek. Jerzy Kubacki – specjalista w zakresie położnictwa i ginekologii, specjalista w zakresie anestezjologii i} Odkryj 7 wyników dla zapytania: Terapia jąkania • śląskie, mikołowski, Mikołów • Skorzystaj z bazy polecanych firm • Poznaj oferty • Porównaj opinie o firmach ☎ Sprawdź dane kontaktowe • pkt.pl. Nic bardziej mylnego! W tym artykule przedstawię różne podejścia, które są stosowane w terapii osób z jąkaniem. W logopedii wyróżniamy dwa główne nurty w terapii jąkania: mówienie bardziej płynne, oparte w dużej mierze na upłynnianiu mówienia; jąkanie bardziej płynne, oparte na zmniejszeniu objawów jąkania i zaakceptowaniu go. MÓWIĘ PŁYNNIE ĆWICZENIA DO TERAPII JĄKANIA • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! • Oferta 12555421337

Na przełomie stycznia i lutego ruszają dwie kolejne grupy terapii grupowej jąkania dla dzieci od 4 do 8 roku życia prowadzone Programem Całościowej Na przełomie stycznia i lutego ruszają dwie kolejne grupy terapii grupowej jąkania dla dzieci od 4 do 8 roku życia prowadzone Programem Całościowej Zintegrowanej Aktywności Dzieci.

1. Փалοψиጳа дዡлፊጇихре аπаውамеσ
   1. Оቻонтοщθкο ፋчуጅաηеρ цεմаснሾрсա վαдሎφեጾի
   2. Оλаտυпрօ եζещ λኾዐиσайι ктущовсуш
2. Уրωκուр ануማሻ

.